ماهیت "هیچ" (Nothingness) چیست؟!!

هیچ چیز ، در انفجار   درون ستاره ای یا برخورد دو ستاره یا سیاره ، در لحظه ای شاید حدود ۱۰ بتوان ۲۳- ثانیه، در یک آن اتفاق بیفتد . یعنی در لحظه ای هیچ چیز در مرکز انفجار نیست . که می تواند موجب پدیدار شدن سیاه چاله عظیمی شود .

اما در حقیقت ، ما هیچ چیز نداریم .

چون در آنجا یک آگاهی / دانستگی از هیچ چیز پدیدار شده . پس آن آگاهی از هیچ چیز ، خودش یک چیز هست . 

حتی قبل از هیچ چیز ، یک دانستگی از هیچ چیز بوده ، پس در آنجا یک دانستگی از هیچ چیز بوده . و لحظه بعد از هیچ چیز ، دانستگی بعدی از هیچ چیز پدیدار می شود ، پس باز در آنجا چیزی هست .

چراکه   آگاه بودن ، در همه ارکان شناخته و ناشناخته و ناشناختنیی  هستی ،  در جریان است .

منبع راهنما_اِریس 

کلمات برای توضیح و توصیف خیلی از پدیده ها و امور واقعی رسا نیست ، مفهوم هیچ  و یا ماهیت هیچ حاصل جمع اجزایش نیست چون جزء ندارد و ماهیت  شرط وجود و هستی اشیاء ست ، هدف دانش به طور کلی رسیدن به حقایق ابدی است که رابطه کلی و ضروری میان اندیشه ها را ، میان موضوع و محمول هر حکم را بیان میکند ، ولی حقایق واقعی و صرفاً ممکن الوجود همان حیثیت منطقی این مدل منطقی را ندارند .

 این از اون پرسشهای بدون جواب چالشیه؛  چون هم "هیچ"، معنایی فاقد بودن و نبودن و نیستی رو داره و هم "هیچ" ، هیچ معنایی نداره.

در علم،   هیچ واقعی     به مفهوم تهیِ مطلق، تقریباً وجود بیرونی ندارد. 

   حتی آنچه در فیزیک "خلأ" نامیده می‌شود نیز مملو از میدان‌های کوانتومی و ذرات مجازی است که پیوسته ایجاد و نابود می‌شوند. پس حتی خلأ کامل هم کاملاً تهی نیست و بستر پیدایش پدیده‌ها و نیروهاست.

به لحاظ فیزیکی : «هیچ، ناپایدار است»

فیزیک مدرن (مکانیک کوانتومی) به ما می‌گوید که حتی "خلأ کامل" نیز خالی نیست.چرا؟! چون، خلأ کوانتومی، دریای متلاطمی از ذرات مجازی است که به طور مداوم در حال پدیدار و ناپدید شدن هستند. این "هیچ"، دارای انرژی است (انرژی نقطه صفر) و ناپایدار است.