در خصوص کلمه آسترو

سلام و وقت شما هم بخیر 🌺

در مورد «آسترو» — اگر منظورتان همان کلمه‌ای باشد که به عنوان شکل خودمانی یا عامیانه‌ی «آهسته» ذکر شده — باید عرض کنم:

۱. ریشه و منشأ

✅ «آسترو» به طور مستقیم در متون رسمی فارسی کلاسیک ثبت نشده، و بیشتر در گویش‌های محلی یا زبان محاوره‌ای دیده شده‌است.

✅ اساس کار این واژه از «آهسته» یا «آستَه» (به معنی آرام، کند) گرفته شده، و شکل «آسترو» بر اثر تغییر آوایی و افزودن پسوند یا واج‌های اضافی در لهجه‌های محلی به‌وجود آمده است.

✅ مشابه این تغییرات آوایی در فارسی و گویش‌ها بسیار رایج است. مثلاً «آستُو» یا «آستوو» در برخی روستاها و شهرهای شمالی/خراسانی استفاده می‌شود. معمولاً «ـرو» یا «ـو» در پایان، نقش تأکید یا ظرافت محاوره‌ای دارد.

۲. پیشینه در فارسی

🔹 شکل «آهسته» خودش پذیرش عمومی و ریشه‌دار از پهلوی و فارسی میانه دارد («āstāh» یا «āstāg»).

🔹 اما «آسترو» به شکل مکتوب کمتر وارد فرهنگ‌نامه‌های رسمی شده، چون به عنوان واژه‌ی گویشی یا عامیانه شناخته می‌شود. در فارسی معیار به ندرت ثبت شده مگر در فرهنگ‌های گویش‌شناسی.

۳. منابع و فرهنگ لغت

اگر بخواهید آن را در کتاب یا فرهنگ لغت معتبر پیدا کنید:

• فرهنگ لغت دهخدا: احتمال کمی هست که «آسترو» به شکل جدا آمده باشد، اما ممکن است در زیرمدخل «آسته» یا «آهسته» به گویش‌ها اشاره شده باشد.
• فرهنگ عامیانه جمال‌زاده یا فرهنگ لغات محلی ایران (مانند کارهای خان‌لر) به احتمال زیاد ثبت شده است.
• فرهنگ گویش‌ها و لهجه‌های ایرانی (مجموعه انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی) جایی است که این نوع تغییرات آوایی ذکر می‌شوند.