کدام واژه های صفات نسبی هستند ؟

صفت نسبی در زبان فارسی به نوعی از صفت گفته می‌شود که ویژگی یا خصوصیتی را به اسم موصوف (شخص، مکان، چیز یا حالت) نسبت می‌دهد. به عبارت دیگر، این صفت‌ها نشان‌دهنده نسبت و وابستگی موصوف به چیزی مانند مکان، زمان، منشأ، ملیت، مذهب، پیشه یا ویژگی خاصی هستند.

تعریف و ویژگی‌ها

صفت نسبی از ترکیب یک اسم، صفت یا ضمیر با پسوندهای خاصی ساخته می‌شود که این پسوندها معنای نسبت را به واژه اضافه می‌کنند. به عنوان مثال واژه "آسمانی" از واژه "آسمان" و پسوند "ی" ساخته شده و نسبت آن به آسمان را نشان می‌دهد.

پسوندهای شایع صفات نسبی

مهم‌ترین پسوندهایی که باعث ساخته شدن صفت نسبی می‌شوند عبارت‌اند از:

ی (مثل شیرازی، آسمانی)

انه (مثل شبانه، روزانه)

گانه، گان (مثل دوگانه، گروگان)

ین، ینه (مثل پشمین، پشمینه)

ه (مثل زمستانه، سه‌روزه)

و (مثل سبیلو)

چی (مثل گاریچی)

نقش دستوری صفات نسبی

صفات نسبی مانند دیگر صفات در جمله، به عنوان توصیف‌کننده اسم (موصوف) عمل می‌کنند و معمولاً به صورت وابسته پسین (بعد از اسم) می‌آیند؛ مثلاً در عبارت «لباس زنانه»، کلمه «زنانه» صفت نسبی است که به «لباس» نسبت داده شده است.

تفاوت صفت نسبی با صفت وصفی و دیگر صفات

صفت نسبی همیشه نشان‌دهنده نوعی نسبت است و معمولاً با پسوندهای مشخص ساخته می‌شود.

صفت وصفی ویژگی یا حالت موصوف را بدون نسبت خاص بیان می‌کند، مانند «خواب‌آلود» یا «فراموشکار».

صفت نسبی نمی‌تواند به شکل تفضیلی یا عالی ساخته شود و فقط نسبت را می‌رساند.

مثال‌ها

«مرد شیرازی» (شیرازی نسبت به شهر شیراز)

«کتاب فارسی» (فارسی نسبت به زبان فارسی)

«لباس بچگانه» (بچگانه نسبت به بچه)

«آهنگ شبانه» (شبانه نسبت به شب)

«آسمانی» (نسبت به آسمان)

«دروغین» (نسبت به دروغ)

خلاصه اینکه صفات نسبی صفت‌هایی هستند که با افزودن پسوندهای خاص به اسم یا صفت دیگر ساخته شده و نسبت خاصی را به موصوف خود می‌دهند و در جمله به عنوان توصیف‌کننده وابسته به اسم به کار می‌روند

سلام

گزینه چهارم درست است.