نقش دستوری واژه«یعنی» عموما چی هستش؟

واژهٔ **«یعنی»** در دستور زبان فارسی معمولاً به عنوان **حرف ربط تفسیری** یا **قید توضیحی** عمل می‌کند و برای **توضیح، تفسیر، یا نتیجه‌گیری** از جملهٔ پیشین به کار می‌رود.  
 

**«او رفت؛ یعنی دوران خوشی سر آمد.»**  
- **نقش دستوری:** **حرف ربط تفسیری** (معادل «به عبارت دیگر» یا «نتیجه‌اش این است که»)  
- **کارکرد:**  
 - بخش دوم جمله (**«دوران خوشی سر آمد»**) توضیحی بر بخش اول (**«او رفت»**) است.  
 - «یعنی» دو بخش جمله را با رابطهٔ **تفسیری-علّی** پیوند می‌دهد.  

**«یعنی باید رفت؟»**  
- **نقش دستوری:** **قید استفهام** (نشانهٔ تعجب یا پرسش)  
- **کارکرد:**  
 - در اینجا «یعنی» برای **ابراز شگفتی** یا **درخواست تأیید** به کار رفته (معادل «یعنی واقعاً؟» یا «پس باید برویم؟»).

در گفتار عامیانه، «یعنی» گاهی **بی‌هدف** به جمله اضافه می‌شود (مثل **«یعنی خب، بریم دیگه!»**) که در این حالت نقش **حشو** دارد.  
- در متون ادبی کهن، «یعنی» ممکن است به معنای **«مراد من این است»** نیز بیاید.  

درود ،قید تفسیر باید باشد

مثلاً:

او رفت؛ یعنی دوران خوشی سر آمد.

معنیش: اون رفت، و این یعنی دیگه روزای خوب تموم شد.

نقش دستوری: اینجا حرف ربط توضیحیه. جملهٔ اولو به جملهٔ دوم وصل می‌کنه تا بیشتر توضیح بده.

مثلاً:

یعنی باید رفت.

اینجا یعنی داره تأکید می‌کنه. یه جورایی می‌گه: دیگه راهی نیست، باید رفت.

نقش دستوری: اینجا هم حرف توضیح یا تأکیدیه. داره یه موضوع رو روشن یا جدی می‌کنه.

مثلاً وقتی با کسی حرف می‌زنی و می‌گی:

یعنی چی؟ یعنی تو اینو قبول نداری؟

اینجا یعنی داره معنی یه چیزو می‌پرسه یا روشن می‌کنه.

بیشتر وقتا یعنی یه حرف توضیحیه.

معنی‌ش می‌تونه بشه: «به این معنا»، «می‌خوام بگم»، «منظورم اینه که»، یا «این نشون می‌ده».