بیت زیر از دفتر خسرو و شیرین را معنی کنید و مفهوم آنرا بیان نمایید

وقتی سرش را برگرداند (روی از ما برتافت)، گیسویش در هوا پخش شد و فضای مجلس را مثل زینت، زیبا کرد.

وقتی صورتش را از ما برگرداند، گردنش نمایان شد، انگار که به‌خاطر آن بی‌اعتنایی داشت عذرخواهی می‌کرد.

این بیت از نظامی یه جورایی قشنگ بازی با قهر معشوقه‌ست.

می‌گه وقتی اون روشو برگردوند، گیسوش ریخت و خودش مجلسو قشنگ‌تر کرد. یعنی قهرشم قشنگه!

بعدش که صورتشو از ما گرفت و پشتشو کرد، گردنش پیدا شد؛ انقدر خوش‌تراش و ناز که آدم دلش نمی‌اومد چیزی بگه، انگار خود گردنش داشت می‌گفت «ببخشید که رو برگردوندم»!

یعنی حتی تو قهر کردن و بی‌محلی کردنش هم یه ناز و دلبری خاصی بود. نظامی داره می‌گه این قهر هم خودش یه جور عشوه‌ست.

این بیت داره نشون می‌ده که حتی قهر و بی‌اعتنایی معشوق هم پر از جذابیت و دلرباییه. شاعر می‌گه اون‌قد زیبا بود که قهرشم آشتی به حساب می‌اومد!