((ژماد از بروش زاییده شد)) یعنی چه؟

● ژماد: این واژه احتمالاً شکل تغییریافته‌ای از «جماد» باشه، یعنی ماده‌ای بی‌جان. اما در متون کهن گاهی با «ژ» نوشته می‌شده.

● بروش: این واژه نامأنوسه، اما شاید تغییر یافته‌ی «بَروش»، «پروش» یا حتی «فروَش» (در متون اوستایی یعنی «روان مقدس» یا نیروی معنوی) باشه. یه احتمال دیگه هم هست که اشاره به شخصیتی اسطوره‌ای یا مفهومی عرفانی باشه.

 «جماد (یا بی‌جانی) از بروش (یعنی از یک منبع یا نیروی بالاتر یا مقدس) به وجود اومده.»

یعنی یه حالت فلسفی/عرفانی داره که داره ریشه‌ی موجودات بی‌جان یا جهان مادی رو به یه منشأ بالاتر یا روحانی نسبت می‌ده.

این مصرع به‌صورت مستقل در منابع شناخته‌شده شعری ثبت نشده و اگر دقیقاً از یک شاعر شناخته‌شده مثل فردوسی، عطار، نظامی یا مولانا بود، ردش در دیوان‌ها پیدا می‌شد. اما چون سبک زبانی و مفهومی اون عرفانی یا فلسفی به نظر می‌رسه، احتمال زیاد از متون عرفانی، حِکمی یا تصوفی باشه، یا حتی از نسخه‌ای خطی، غیررسمی یا محلی.

احتمالاً معناش اینه که «ماده‌ی بی‌جان از یک اصل یا نیروی مقدس زاده شده» و ریشه در متون عرفانی/فلسفی داره، ولی شاعر دقیقش مشخص نیست یا باید از منبع دقیق‌تری بررسی بشه.

 ژماد می بایست اسم یک قهرمان ، جنگ آور ، سلحشور یا  شخصیتی نمادین و سمبلیک باشه .

 معنی : ژماد از آخرین پرتوهای نور و  امید  ، که از عمق تاریکی و نادانی بیرون زد  ، زاده شد . 

شاید  کسی بوده که در زمان ضحاک یا  حمله اعراب یا مغولها به ایران ، متولد شده و ناجی قوم و شهر خودش بوده .