از اب و خاک و مهتر تو بیشتر شد دلم

 «از آب و خاک و مهتر، تو بیشتر دلم را به خودت جذب کردی.»

به نثر روان‌تر می‌شود:

«میان همه‌ی زیبایی‌های دنیا، تو بیشتر از آب و خاک و بزرگان، دل مرا بردی.»

یا کمی ساده‌تر و امروزی‌تر:

«با اینکه آب و خاک و بزرگان ارزش زیادی دارند، اما دلم بیشتر از همه به تو وابسته شده.»