اطلاعات عمومی و سرگرمی

این  یک   نمونه  مشابه  از  مثال  شما  در  زبان  ایرانیست که چطور  با  چشبیدن برخی  واج ها  به  ابتدا  یا انتهای  کاربنات ( افعال )   کاربنهای جدید ساخته شد.

عقب از ع قب ساخته شده و میتوانست ا قب نیز نوشته شده باشد
عجل از ع جل ساخته شده و میتوانست ا جل نیز نوشته شده باشد . ( اجل = زودهنگام / عجل هم یعنی شتابان و زود ) 
=> اینکه اقب نداریم و عقب داریم دلیلش اینه که نیازی به جهت کاربری نیافت

حال قب چیست؟؟ قب همان کپ بوده یعنی کاپ که در کپشن / کاپوت / کپود یا کبود / کاپشن / کپسول و . . . آنرا داریم و 2 مینا دارد یکی برای پوشیدن و پنهان کردن و دیگری برای هر چیز تهدار و پاشنه دار مانند جام یا کاپ و فنجان
=> عقب که همان اکپ بوده یعنی بسیار ته مانده که اشاره به بخش انتهایی و ته مانده دارد . 
عجل هم از ع جل ساخته شده یعنی بسیار جلو افتاده و اشاره به تندی و شتاب دارد / در اجل هم اشاره به زودهنگامی یافته

چرا ع / ا را پیش از کاربن اصلی ایندو تشخیص دادم؟؟؟ چون از حروف صدا دار برای 3 واجی کردن برخی از کاربن ( فعل ) های ایرانی به عربی استفاده شد

بله . راجبه روشی ک گفتید اطلاع دارم. این روش هرچند ممکنه در زبان لاتین باعث بوجود امدن واژه های جدید شده باشه اما در پیوند با  ریشه یابی و اشکال و فرمولهای ساخته شده با زبانهای ایرانی نیست. بیشتر یک روش درونی بحساب میاد که باعث ساخت واژه های جدید در درون اون زبانها شده و پیوند زبانها رو از هم دورتر کرده. نمونه های ایرانیشو بعدها مثال میزنم ک چطور در زلانهای ایرانی هم این جابجایی واج ها از یک ریشه رخ داده

امروز ریشه یابی خطر    و  ضبط رو انجام دادم . یکی از سخت ترینها . چیزی ک سالیان سال همگان بدنبال نمونه سازی بودند  اما بازهم ثابت شد 

حتی همین ثبت هم از ضبط  امده اما یجورای دیگه نوشته شد تا در جای دیگر استفاده شود. میبینید وقتی به روش کدگذاری چیره شوید چطور کلمات ازش بیرون میزنه؟ 

وقتی بزرگتر شدید و عمق پیدا کردید نباید در اون غرق شد بلکه باید به بالایی رسید و سادگی کرد. 

دانستن زیاد ژرفیت میخواد وقتی بش رسیدید گم نشید.

اینکه بسیاری از عالمان و عاقلان سخت میخندند و به برنامه های کندین روی میارن اثر غرق شدن در عمق نگریست. بچه شوید تا اسیب نبینید

خَرشانس / خَرگوش / خَرمایه و ....  که در  آن خَر  نشان بزرگی شده . اما چرا  خَر  نشان   بزرگی شد؟؟؟؟

خَر   از    خور      و   خُر  / کُر / کورد  و  ....      آمده   یعنی    منبع /  پرمایه     / پر هسته    که  نشان قدرت  هم  شد         خرزور  =   خُرزور = کُرزور  ( دارنده زور =  زوردار )

گاو /  گو  /  کاو  / کو (cow)  و ....   یعنی از طبیعت آمده   یعنی     geo  =     جَو    (  جَویدن  )     از  همینرو        جویدن   یعنی    گشتن ( گرداندن )    و    کاویدن    هم    نشانی از    گشتن و  گردیدن   شد ( جستن و  جو  )  و اون  جو   در  جست  و  جو     همان      جَو      و     geo    بوده     =>    گوو   یا   گاو     یا  کو   و  کاو    به   گشتن و   طبیعت  و   محیط  اشاره  دارد   (  جواهر    و  گوهر    نیز  دقیقا     اشاره   به   همین     گوو    یا     جَو      دارد     )  یعنی    از  محیط  آمده =>   در       گووگل    بخش  اول  آن    یعنی    محیط و دارنده    که   گاها    اشاره    به    بزرگی    یافت   /  بخش    دوم  آن  از  گول آمده  و با    گال / گاله  / گیل  یکی  میباشد    یعنی    عمیق =>  گوگل  به    بسیار   زیاد  یا  عمیقاً    اشاره  دارد

گول در   زبان ایرانی  یعنی  عمیق فریب خوردن

دوگوله = اشاره به دو بخش  مغز  و   عمق  فکری انسان دارد

گالی در  قالی   یعنی  عمق  نگری (  نگاره های عمق دار )

و ...

واژه‌ی Google مخفف یا اختصار نیست. ریشه‌اش یه داستان جالب داره که مربوط به یه اشتباه تایپی می‌شه.

واژه‌ی Google از کلمه‌ی googol گرفته شده، که در ریاضیات به معنی عددی بسیار بزرگه:

> Googol = عدد 1 با صد تا صفر جلوی آن (10¹⁰⁰)

این اسم رو انتخاب کردن چون قصد داشتن موتور جستجویی بسازن که بتونه حجم عظیمی از اطلاعات رو پیدا و مرتب کنه؛ یعنی با "عددی بزرگ از داده‌ها" سروکار داشته باشه.

در مراحل اولیه (وقتی پروژه هنوز دانشگاهی بود)، نام اولیه‌ی پروژه‌ی گوگل BackRub بود، چون بر پایه‌ی بررسی "لینک‌های پشتیبان صفحات" کار می‌کرد. اما بعدها برای تجاری‌سازی، نیاز به نامی متفاوت و جذاب‌تر بود.

در سال ۱۹۹۷، یکی از دوستان مؤسسین (لری پیج و سرگئی برین) پیشنهاد داد اسمش رو بگذارند Googol، اما هنگام ثبت دامنه، اشتباه تایپ کرد و نوشت "google.com" — که همون شد و خوشبختانه دامنه آزاد بود، و همون نام موندگار شد!

خلاصه ماجرا اینه:

ایده در سال 1996 در دانشگاه استنفورد شکل گرفت

ابتدا به نام BackRub معروف بود

در 1997، تصمیم به انتخاب نام تجاری گرفتن

پیشنهاد "Googol" داده شد، ولی به اشتباه نوشتن "Google"

چون اسم جذاب و خلاقانه‌ای بود و دامنه‌ی آزاد داشت، همون رو نگه داشتن

در سال 1998 شرکت Google رسماً تأسیس شد

نام "Google" در واقع یک اشتباه تایپی از واژه ریاضی "Googol" است. "Googol" عددی بسیار بزرگ است که از یک و صد صفر در ادامه آن تشکیل می‌شود. 

 این واژه برای اولین بار توسط میلتون سیروتا، خواهرزاده ریاضی‌دان آمریکایی ادوارد کسنر، در سال ۱۹۲۰ ابداع شد. هنگام انتخاب نام برای موتور جستجوی خود، لری پیج و سرگئی برین این واژه را پیشنهاد دادند، اما به اشتباه "Google" تایپ شد و همین اشتباه به نام رسمی شرکت تبدیل شد.موسسان این مرورگر   این اسم رو انتخاب کردند چون قصد داشتن موتور جستجویی بسازند که بتواند حجم عظیمی از اطلاعات رو پیدا کند ؛ یعنی با "حجم  بزرگی از داده‌ها" سروکار داشته باشد.

.

.

با این حال، برخی افراد نظریه‌هایی ارائه کرده‌اند که "Google" ممکن است مخفف عباراتی مانند "Global Organization of Oriented Group Language of Earth" باشد، اما این ادعاها مدارک معتبری ندارند.