قرآن کریم ترجمه و تفسیر
در سوره طه ، وقتی حضرت موسی به سمت آتشی که دیده بود رفت و رسید ، نودی یا موسی ، انّی انا ربّک فاخلع نعلک ، انّک بواد المقدس طوی ، و انا اخترتک فاستمع لما یوحی ، انٌنی انا الله لا اله الا انا فاعبدنی و اقم الصلوة لذکری ،
حضرت موسی ابتدا ندای پروردگارش را درمیابد و سپس به ایشان وحی میشود که به حقیقت من الله هستم ، ؟؟؟؟ پروردگار موسی خود را بنام الله به موسی معرفی می کند؟ انّی انا ربّک ، سپس انّنی انا الله ،
حضرت موسی چه چیزی را درک کرد ؟ که نام پروردگارش الله است ؟ یعنی قبل از آن نمیدانست؟ و آن آتشی که درخت بخود گرفته بود ، آتشی نبود که درخت بسوزد و خاکستر شود، آیا بعد از این رویداد ، باز هم آن درخت آنجا بود ؟ اگر تأمل کنیم خیلی سوالات و حتما پاسخ های جالبی و حیرت انگیز ی همراه آن است
١ پاسخ
قرآن کریم به زبان آلگری یا رمز نوشته شده . منظور دقیقا همان چیزی نیست که میبینید . مثلا بنظر من« فاخلع نعلیک» ، «کفشهایت را درآر» یعنی منیّت هاتو بذار کنار ، تعلقات دنیوی ت رو در بیار . اونهمه تزئیناتی که به خودت آویزون کردی و میگی من فلان صفت رو دارم یا از فلان چیز بدم میاد و... همه شو در بیار .
آتش نماد نوره ، نور الهی .
درخت شاید نماد این باشه که همه مون مثل برگهای یک درختیم. گرچه برگها با هم اختلاف دارن و از شاخه های گوناگونی هستند.
در داستانی که خدا به کوه جلوه کرد ، جَبل یعنی اِنیّت انسان ، کنایه از منیت انسانه
در داستان خضر و موسی ، خضر نماد مشیت الهی و علم لدنی ست
و موسی نماد عقله .