پسر 17 ساله‌ای پس از اینداکشن بیهوشی بطور ناگهانی دچار تورتیکولی.....

با سلام و احترام. این علائم به احتمال زیاد نشان‌دهنده یک واکنش دیستونیک حاد هستند که می‌تواند به دنبال تجویز برخی داروها (مانند متوکلوپرامید، پروکلروپرازین، یا داروهای آنتی‌سایکوتیک) رخ دهد.

درمان:

1. تجویز آنتی‌کولینرژیک‌ها:
   • بنزوتروپین (1-2 میلی‌گرم تزریق داخل وریدی یا عضلانی) یا
   • دیفن‌هیدرامین (25-50 میلی‌گرم تزریق داخل وریدی یا عضلانی).
     این داروها معمولاً به سرعت علائم را بهبود می‌بخشند.
2. کنترل وضعیت بیمار:
   • بیمار باید تحت نظارت باشد تا از بهبود کامل علائم اطمینان حاصل شود.
   • در صورت نیاز، دوز اضافی ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.
3. پیشگیری از تکرار:
   • شناسایی دارویی که باعث این واکنش شده و جلوگیری از مصرف مجدد آن.
   • در صورت لزوم، استفاده از آنتی‌کولینرژیک‌ها به‌صورت پروفیلاکتیک در آینده.

برای درمان پسر 17 ساله‌ای که پس از اینداکشن بیهوشی به طور ناگهانی دچار **تورتیکولی** و حرکات چشمی شده است، چندین اقدام درمانی می‌تواند توصیه شود:

## اقدامات درمانی
1. **ارزیابی پزشکی فوری**: ابتدا باید بیمار توسط یک پزشک معاینه شود تا علت دقیق تورتیکولی و حرکات چشمی مشخص گردد. این بررسی شامل تاریخچه پزشکی و معاینه عصبی است.

2. **داروهای تسکین‌دهنده**: استفاده از داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن برای کاهش درد و التهاب در ناحیه گردن می‌تواند مفید باشد.

3. **فیزیوتراپی**: فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود حرکات گردن و کاهش اسپاسم‌های عضلانی کمک کند. تمرینات کششی و تقویتی تحت نظر یک فیزیوتراپیست می‌تواند مؤثر باشد.

4. **تزریق بوتاکس**: در مواردی که اسپاسم‌های عضلانی شدید باشد، تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) می‌تواند به کاهش انقباضات عضلانی کمک کند.

5. **مانیتورینگ حرکات چشمی**: حرکات چشمی غیرطبیعی ممکن است نیاز به ارزیابی بیشتر داشته باشد. ممکن است مشاوره با یک متخصص چشم یا نورولوژیست ضروری باشد.

6. **درمان‌های روانشناختی**: اگر تورتیکولی به دلیل عوامل روانی یا استرس ایجاد شده باشد، مشاوره روانشناسی یا درمان‌های روان‌درمانی نیز می‌تواند مفید باشد.

7. **جراحی (در موارد نادر)**: اگر سایر روش‌های درمانی مؤثر واقع نشوند، ممکن است جراحی برای اصلاح مشکلات عضلانی یا عصبی در نظر گرفته شود، اما این گزینه معمولاً آخرین راه‌حل است.

## نتیجه‌گیری
با توجه به شرایط خاص بیمار، مشاوره با یک پزشک متخصص و پیگیری درمان‌های مناسب بسیار مهم است تا بهترین نتیجه حاصل شود.

علائم بیان‌شده (تورتیکولی ناگهانی و حرکات غیرطبیعی چشمی) احتمالاً نشان‌دهنده واکنش دیستونیک حاد است. این وضعیت معمولاً به دلیل مصرف داروهایی مانند آنتاگونیست‌های دوپامین (داروهای آنتی‌سایکوتیک) یا متوکلروپرامید رخ می‌دهد. در اینجا اقداماتی که برای درمان توصیه می‌شود، ارائه شده است:

1. تجویز سریع آنتی‌کولینرژیک‌ها:
   داروی انتخابی برای درمان واکنش دیستونیک حاد:
   • دیفن‌هیدرامین (50-25 میلی‌گرم وریدی)
     یا
   • بنزتروپین (Benztropine) (1-2 میلی‌گرم وریدی یا عضلانی).
2. مانیتورینگ بیمار:
3. بیمار را برای بهبود علائم پایش کنید. بهبود معمولاً ظرف 15-30 دقیقه پس از تجویز دارو رخ می‌دهد.
4. در صورت نیاز به درمان اضافی:
   اگر علائم پایدار بمانند یا دوباره ظاهر شوند، ممکن است نیاز به دوز دیگری از آنتی‌کولینرژیک باشد.

1. بررسی علت:
   سابقه دارویی بیمار را بررسی کنید (مانند مصرف متوکلروپرامید، آنتی‌سایکوتیک‌ها یا سایر داروهای محرک این عارضه).
2. جلوگیری از عود:
3. اگر بیمار نیاز به ادامه داروهای مشکل‌ساز دارد، ممکن است درمان نگهدارنده با آنتی‌کولینرژیک‌ها (مانند تری‌هگزی‌فنیدیل) برای پیشگیری از عود توصیه شود.
4. آموزش به بیمار و خانواده:
5. درباره علائم هشداردهنده و اهمیت مراجعه سریع در صورت تکرار علائم آموزش دهید.

• این وضعیت اورژانس نیست اما نیازمند درمان سریع برای جلوگیری از عوارض و اضطراب بیمار است.
• اگر بیمار با علائم پایدارتر مراجعه کند، می‌توان درمان خوراکی آنتی‌کولینرژیک‌ها را ادامه داد.
• در موارد شدید یا پایدار، مشاوره با متخصص نورولوژی یا روانپزشکی ممکن است مفید باشد.

علائم توصیف‌شده در پسر 17 ساله (تورتیکولی و حرکات چشمی غیرطبیعی پس از اینداکشن بیهوشی) احتمالاً نشان‌دهنده یک واکنش دیستونیک حاد است. این وضعیت می‌تواند ناشی از مصرف داروهای آنتاگونیست دوپامین (مانند متوکلوپرامید یا فنوتیازین‌ها) یا سایر داروها باشد.

درمان توصیه‌شده:

1. تزریق دیفن‌هیدرامین (Diphenhydramine):

دوز معمول: 25 تا 50 میلی‌گرم وریدی.

این دارو به دلیل خواص آنتی‌هیستامینی و آنتی‌کولینرژیک خود، علائم دیستونی را به سرعت بهبود می‌بخشد.

2. تزریق بنزتروپین (Benztropine):

دوز معمول: 1 تا 2 میلی‌گرم وریدی یا عضلانی.

یک آنتی‌کولینرژیک دیگر که برای درمان دیستونی حاد مؤثر است.

اقدامات حمایتی:

در صورتی که وضعیت تنفسی بیمار تحت تأثیر قرار گرفته باشد، حمایت از راه هوایی و تنفس ضروری است.

پایش وضعیت بیمار تا برطرف شدن علائم.

پیشگیری:

اگر دارویی که باعث این عارضه شده مشخص است، در آینده از مصرف آن اجتناب شود.

در صورت نیاز به تجویز داروهای مشابه، استفاده از آنتی‌کولینرژیک‌ها (مانند دیفن‌هیدرامین) به‌عنوان پروفیلاکسی مدنظر قرار گیرد.

این وضعیت اغلب به سرعت به درمان پاسخ می‌دهد و پیش‌آگهی خوبی دارد.