دوستان لطفا برای این عبارت اصطلاح مناسبی رو بفرمایید

آنها کسانی هستند که می دانند نمی توانند به خود تکیه کنند، خودکفا نیستند و به عنوان «گدا در پیشگاه خدا» زندگی می کنند. آنها نیاز خود را به خدا احساس می کنند و هر خیری را که از او به دست می آید به عنوان یک موهبت و یک فیض می شناسند. آنهایی که از نظر روحی مستضعف هستند، چیزهایی را که دریافت می کنند ارزشمند می دانند.

شما ممکن است یک تضاد یا یک نکته‌ی غیر قابل قبولی را در این عبارت ببینید چرا که در کل، کتاب مقدس ما را از پوچی و فقیر شدن در روحمان برحذر می دارد و ما را ترغیب می کند که در عوض به دنبال ثروت معنوی باشیم. عیسی گفت: "زیرا هرجا گنج شماست، دل شما نیز آنجا خواهد بود" (متی 6:21).

اما عیسی همچنین گفت که نوع دیگری از فقر روحانی وجود دارد - فقری که باید جستجو کنیم. او گفت: "خوشا به حال فقیران در روح، زیرا ملکوت آسمان از آن آنهاست" (متی 5:3). منظور او چه بود؟ به سادگی این بود که ما باید در روحیه خود فروتن باشیم. اگر کلمه «فروتن» را به جای کلمه «فقیر» قرار دهید، متوجه منظور او خواهید شد.

به عبارت دیگر وقتی به خدا رسیدیم باید به گناه خود و پوچی روحی و فقر خود پی ببریم. ما نباید در دل خود راضی یا مغرور باشیم، زیرا فکر می کنیم واقعاً به خدا نیاز نداریم. اگر مغرور باشیم، خدا نمی تواند به ما برکت دهد. کتاب مقدس می گوید: "خدا با متکبران مخالفت می کند، اما به فروتنان فیض می بخشد" (یعقوب 4: 6).

مرجع انگلیسی: سایت 👇

https://billygraham.org/answers/what-does-it-mean-to-be-poor-in-spirit-as-jesus-said-we-ought-to-be