معنی " شبلی" و "حانوت " در این ابیات چیه ؟

در این ابیات، واژه‌های «شبلی» و «حانوت» به ترتیب این‌گونه معنا می‌شوند:

1. شبلی: اشاره به «ابوبکر شبلی» دارد، یکی از عارفان و صوفیان مشهور قرن سوم و چهارم هجری که به زهد و سلوک عرفانی معروف بود. او به عنوان نمادی از عرفان، زهد و اخلاق در ادبیات فارسی شناخته می‌شود.

2. حانوت: به معنای «دکان» یا «مغازه» است. این واژه در ادبیات کلاسیک فارسی اغلب به معنای دکان یا محل فروش کالا به کار رفته است.

معنی بیت:

در این بیت، شاعر می‌گوید اگر می‌خواهی بخت نیکو و رفتار مردانه داشته باشی، باید به سیرت نیکان گوش فرا دهی. سپس داستانی از شبلی را بیان می‌کند که نشان‌دهنده فروتنی اوست؛ او از دکان یک فروشنده گندم، کیسه‌ای گندم خرید و خود بر دوش حمل کرد. این رفتار نشان‌دهنده تواضع و خودداری از تکبر است.

شبلی نام زاهد و عارفی بود 

حانوت یعنی دکان،مغازه