آیا کسی ریشه واژه دست یا داستان را میداند؟

شاید بشه با این الگو به چم و مین  این واژه بهتر رسید

برای  بخش  بالایی  از  سر   بهره شد

برای بخش پایینی  از  پا/پی 

برای  پهلو =  کناره ( از پرثو و  پارت / پرت و ... آمده  یعنی دور و کناره)

برای  بخش درونی از قلب ( همان قلوه بوده که با تبدیل و--> ب   قلب نوشته شد)

برای بخش درونی  از اشکم = شکم و ...

برای بخشی که قوس دارد و کمان دار است = کمر ( از کم و خم و قوس آمده => کمر = قوس شده  و ...

برای بخش که همانند ابر است = ابرو

برای بخشی که در کنار  رخ و چهره قرار دارد = لپ ( از لبه و لیپ و .. آمده  و لب هم یعنی کناره و یا جدا شونده)

و....

پس برای دست باید  دنبال  الگویی همچون بالا  بود   ؛ به گمان میرسد  دست  همچون اندام (اند + آم = ضریب یافته = مشتق یافته (برابر  and  لاتین که نشان ضرب و شدت بخشیدن است))  میبایست  چیزی در چم و مینه وسیله  باشد ؛ مثلا دست و بال  (نشانه  بالایی و  ابزاری برای رسیدن به مقصود ) میتواند نشان دهنده این نکته باشد که به ابزار ( وسیله ) و امکان و توانایی  (بال)  اشاره  شده است پس دست میتواند همان ابزار و وسیله  باشد

ابزار = اب + زار ( اب = up لاتین  یعنی  بسیار / بالا  + زار = برامدن ) => ابزار = بسیار برامده = نشان از ساخته شدن و تولید شدن دارد = وسیله

دست و بال  هم میتواند نشان از امکان و توانایی داشته باشد = مثلا دستگاه  از دست + گاه آمده  اما بیشتر از اینکه به جایگاه دست اشاره داشته باشد به  امکانات و وسیله اشاره دارد => دستگاه = وسیله = امکانات ( و نه الزاما جایگاه دست )

ریشه واژه دست به زبان‌های باستانی برمی‌گردد. این واژه در زبان پهلوی وجود داشته و با واژه اوستایی "زستا" هم‌ریشه است.

برای داستان، این واژه احتمالاً از ریشه‌های پهلوی "دادستان" به معنای حق و قانون گرفته شده است.