زرتشتیان تمام مرده ها را به استودان می‌بردن!؟و دفن کردن زیر خاک نداشتن جز همون استودان و سوراخ های مخصوصش !؟

۱. آیا زرتشتیان همه‌ی مرده‌ها را به استودان می‌بردند؟

پاسخ کوتاه: خیر، نه همیشه و نه همه‌ی زرتشتیان.

---

۲. روش سنتی و اصلی زرتشتیان برای اموات:

دَخمه‌گذاری (قرار دادن در برج خاموشان یا "دَخمه")

زرتشتیان، طبق آموزه‌های اوستا، بدن مرده را نجس (ناپاک) می‌دانستند، چون معتقد بودند «اهریمن» با مرگ وارد جسم می‌شود.

به همین دلیل، مرده‌ها را نه در خاک، نه در آب و نه در آتش دفن نمی‌کردند (چون این عناصر را مقدس می‌دانستند).

بلکه آن‌ها را به مکانی به نام دَخمه (برج سکوت) می‌بردند و در آنجا، در معرض پرندگان شکاری (مثل کرکس) قرار می‌دادند تا گوشت بدن خورده شود.

---

۳. استودان چیست؟

استودان (اَستوَدان) به معنی "جای استخوان‌ها"ست.

پس از اینکه گوشت بدن توسط پرندگان پاک می‌شد، استخوان‌های باقی‌مانده را در استودان (حفره‌ای در دل زمین یا سنگ) می‌ریختند.

این کار برای جلوگیری از آلودگی محیط و رعایت احترام به استخوان‌ها انجام می‌شد.

---

۴. آیا دفن در خاک نداشتند؟

در سنت اصیل زرتشتی، خاک‌سپاری ممنوع بوده چون خاک مقدس تلقی می‌شد.

اما:

در دوره‌های متأخر (به‌ویژه بعد از ورود اسلام یا در مهاجرت‌ها)، برخی جوامع زرتشتی (مثل پارسیان در هند) شروع به خاک‌سپاری یا دفن در تابوت‌های خاص کردند.

در ایران امروز نیز برخی زرتشتیان، به دلیل قوانین یا شرایط جدید، از دفن در تابوت‌های سیمانی و محصور (بدون تماس با خاک) استفاده می‌کنند.

---

نتیجه‌گیری:

استودان فقط محل نهایی استخوان‌ها بود، نه کل فرآیند تدفین.

روش اصلی تدفین: دخمه‌گذاری + استودان

خاک‌سپاری سنتی در آیین زرتشتی رایج نبوده، اما بعدها در برخی شرایط خاص رخ داده.