قرمه سبزی و قیمه با اینکه خوراک ایرانی هستند اما نامشون ترکی است

درود

همه قومها و تیره‌های ایرانی دارای برخی خوراک‌هایی‌اند که ویژه‌ی خودشان است، این خوراک‌ها می‌تواند همراه با نامهایشان در  میان دیگر قومها هم فراگیر شود مانند فسنجان و میرزاقاسمی از شمال و قلیه‌ماهی از جنوب، خورش‌ماست از اسپهان و... 

ولی خوراکهایی مانند قرمه‌سبزی، قیمه، آبگوشت، آش‌دوغ و... خورشتها و خوراکهایی‌ ایرانی‌اند که همه‌ی تیره‌های ایرانی روی آنها دست می‌گذارند و مال خود می‌دانند.

نام این خوراکها می‌تواند از یکی از زبانها  بیاید مانند آبگوشت و آش‌دوغ از پارسی یا قیمه از ترکی.

واژه‌ی  قیمه درواقع به‌چم(معنی) [گوشت خرد کرده]  است که نامش را به یک گونه خورشت داده.

واژه‌ی قرمه نیز ترکزبانان می‌گویند از بنواژه‌(مصدر) قوورماق  گرفته شده به‌چم(معنی) تفت دادن یا پختن ولی از نگاه ریشه‌شناسی قرمه از واژه‌های باستانیِ غَرمَه در سانسکریت  و گَرمَه در اوستایی گرفته شده همان گرم و گرما در پارسی.

گرمه و غرمه از زبانهای هندوایرانی درون ترکی شده و به ریخت قوورمه درآمده به  معنای[تفت داده، پخته]  که درواقع همان [گرم شده] است  و در گذر زمان با چسباندن یک پسوند [ماق] به این واژه، نقش بنواژه‌ای(مصدری) هم از آن ساخته‌اند: قوورماق=تفت دادن(گرم کردن).