هر کی هر چی داره از پر قنداقش داره، به چه معناست؟

ریشه یابی قنداق

برای درک بهتر مثال زیر را میزنیم و سپس به سراغ ریشه یابی  میرویم

بچه قنداقی  را همه ما شنیدیم ؛ یعنی بچه ای که در قنداق است حال قنداق چیست ؟ قُنداق از قُند امده و  با غنچ و غنچاق و بنچاق یکی می باشد ؛ قنداق کُنداک بوده برای اثبات آن بهترین مثال آن قندیا  candy میباشد  ؛ قندی و شیرینی را در لاتین کندی مینامند پس با قیاس قنداق و شکل گذشته آن ( تبدیل ق به ک ) به کُنداک میرسیم....

کودک = که + دَک  = ریز اندام (دَک و پوز یعنی ادعا / توقع / اندام ( اندام = اند + آم = ضریب بستن به آمدن = منظور مشتق بستن بوده = عضو را در فارسی امروزی و هرات اندام مینامند ))

کوچک = که + چک = ریز دانه  و ....  پس  دَک  یا  داک  یعنی توقع  / جلو آمده / عضو و  .... (راجبه دک بیشتر میدانم اما نمینویسم تا از اصل خارج نشویم) ؛ بخش اول کنداک یعنی کَند از که + اند  آمده  یعنی عضو و مشتق کوچک و  داک( که افسوسانه برخی آنرا اک مینامند و میگویند تنها یک پسوند است ) در حقیقت داک میباشد  یعنی جلو آمده ( اینجا انرا  تازه آمده بخوانید ) پس قنداق یا کنداک یعنی  عضو کوچک جدید و غنچه یعنی عضو کوچک ( قن + چه ( قند + چه )  پس 

هر چه دارد از پر قنداقش دارد یعنی هر چه دارد از   غنچگی دارد

این یک ضرب المثل فارسی هست   که اشاره  به توانایی ها و استعداد های افراد دارد که از کودکی با آنها همراه بوده و شکوفا شده و همراه با بزرگ شدن آنها رشد کرده است و عامل موفقیت یا عدم موفقیت آنان شده است 

یعنی هر شخصیتی که هر فرد در حال حاضر دارد در زمان کودکی اش شکل گرفته 

یعنی هر شخصیتی که هر فرد دارد در زمان کودکی اش شکل گرفته است

یعنی هر شخصیتی که هر فرد دارد از زمان کودکی اش شکل گرفته