سلام یا درود؟ کدام واژه را بهتر است هنگام دیدار یکدیگر در زبان پارسی به‌کار ببریم؟

ی جُوری میپُرسی کُدوم در! زبانِ پارسی بهتره  انگار که میخوای  بیلُ گاری  ای بِبَری  انباری. پارسی مگه انباریِ وژدانِ منو توه؟ گرچه در انباریِ وژدان هر واژه ای که بخواهیم  چَپونیده میشه، باید بدونی که چُنان نیست که هر واژه ای که پَسندیدی  پارسیه.  پارسی هیچ واژه ی بیگانه ای نداره، اُ نمیتونه که داشته باشه چنان که از نامش برآید، که منُ تو  بهراسیمُ پاکیزه ش کنیم.  اون که باید پاکیزه ش کرد وژدانه، که فریفته ی فِسانه ها نشه، نه پارسی.   

پارسی والاترین نمود فرهنگِ آریانیان و شیرِ(!) پرستارِ خورشیده(!).  اگر خورشیدی در تاریکیِ جانت افروخته شده باشه،  پس دیده ای که چه گونه اندیشهُ واژگانی به جانِ خویش درانداخته ای.  

درود

سرور یونسی شما را برای نوشتار تان سپاس می‌نهم.

از شما چیزهایی آموختم لیک شوربختانه در برخی جاها نوشته‌یتان را آلوده به کژنمایی یا گرفتار تعصب یافتم.

مرا ببخشید که تنها همان نمونه‌های به‌گمان خودم کژنمایی و تعصب را  پیش می‌نهم و با این خامه‌ی نارسا ارزیابی می‌کنم.

پوشیده‌وار  گفتید که واژه‌ی درود را به سلام،  آرزوی رحمت الهی و.. "معنا کرده‌اند"  وگرنه معانی دیگری مانند چوب، تخته و درخت "نیز دارد".

این روش بکارگیری واژه‌ها، با زبان بی‌زبانی این را می‌رساند و در اندیشه‌ی خواننده می‌پروراند که انگار چم(معنای) سلام و... را  به زور  برای درود  در نگاه آورده‌اند که شاید این چم را نداشته‌باشد  لیک بی‌گمان چم تخته و چوب را دارد! [میگی نه دهخدا و معین رو نگاه کن]

بزرگوار، واژه‌ی "دُرود"(dorood) همان چم سلام و آرزوی درستی و تندرستی را دارد، اگر دیده‌اید که واژه‌ی دُرودگر را داریم این یک لغزش تاریخی در آوایِش(تلفظ)  واژه است وگرنه این واژه باید به ریخت دِرودگر(derowdgar) آوایش شود.

 دِرود و دِرودن(derowdan) همان دِرو کردن [=بریدن،قطع کردن] است  پس دِرودگر(=برشگر،چوببُر) است که برابر با نجار به‌کار رفته‌است.

بنابراین واژه‌ی دُرود هیچ پیوندی با چوب و درخت نداشته و ندارد.

{شوربختانه این از نارساییهای این دبیره‌و خطی‌ست که داریم که آواها را نشان نمی‌دهد و نویسه‌هایی مانند /ا،و،ی/نیز چندگونه آوایش دارد! که مایه همین دشواریها و دور شدن برخی واژگان از ریخت درستشان شده}

این گفته که درست نبود لیک اینگونه خرده‌گرفتن به چمِ یک واژه  مانند این است که از این گفته‌ی دهخدا درباره‌ی واژه‌ی سلام برای خودمان برآیندسازی کنیم :  نام درختی تلخ که سلام نیز گویند ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء)

.

تلاش برای حذف واژه‌ی سلام را در ایران تنها ویژه‌ی منکران خدا و ستیزندگان با دین اسلام دانستید.

این دیدگاه شخصی شماست گو اینکه هرکس را دیدید واژه‌ی درود بکار می‌برد گویا از کافران و بیدینان است!

نه گرامی هرگز اینگونه نیست، چه‌بسا سره‌گرایانی همچو خود من باور ژرف به دین راستین اسلام  هم داریم لیک آن را ناهمسو با سره‌گرایی برای نمونه بکارگیری واژه درود نمی‌دانیم.

درباره‌ی چمها و تفسیرهایی که برای واژه‌ی سلام هست شما همین چمها و تفسیرها را برای واژه‌ای مانند درود نیز می‌توانید در نگاه آورید هرآینه این کار، کاری قراردادی‌ست  اینگونه می‌چمد(معنا می‌شود) که چمها و  تفسیرهای دیگری نیز بار واژه می‌شود و این تنها ویژه برای واژه‌ی سلام نیست و برای بسیاری از واژگان دیگر نیز این بارگذاری‌ها شده‌است‌و می‌شود.

درباره‌ی اینکه گفتید کسانی هستند که همیشه واژه‌های انگلیک بلغور می‌کنند و  واژه‌سازی‌ها را به ریشخند می‌گیرند لیک جایی که سخن دین می‌شود ناگهان پارسی‌گرا می‌شوند با شما همسواَم؛ خود من از این کسان و شیوه‌یشان‌و آن دروغ پارسی‌گراییشان بیزارم.

.

آری آن نام انسان است که برگردان‌ نمی‌شود لیک آیا شما خداوند را با  انسان می‌سنجی؟

خدا را با ادیسون و انشتین می‌سنجی؟!

مگر خدا یک موجود به‌نمونه عرب  و عرب‌زبان است که نامش برگردان‌ناپذیر باشد؟  یا  اینکه خدا را تنها برای تازیان دانستی؟

پارسی می‌گوید خدا، یزدان، تازی می‌گوید الله، انگلیک گاد، یهودی یهوه و...

این می‌چمد(یعنی) برگردان، ترجمه.

یکی از نامهای خدا آفریدگار است، یکی از نامهای الله خالق است.

یکی از نامهای خدا پروردگار است، یکی از نامهای الله رب است.

از نامهای خدا: بخشنده و جواد، آمرزنده‌و غفور ، بینا و بصیر، شنوا و سمیع، مانا و باقی، دارا و صاحب، تواناو قدیر، شکیبا و صبور، سرشار و غنی، دادار،دادگر و عادل، مهربان‌و رئوف، تک‌ و احد، پر و صمد،  بخشاینده‌و رحمان، بخشایشگر و رحیم، و....

درود=درست

درست=کامل،تمام،حق،استوار،راست

اگر حق و راست و استوار نام خداست پس درود چرا نباشد؟

سلام=سلامت‌و بی‌گزند باشید(تندرست)

درود=درست‌و بی‌گزند باشید(تندرست)

مگر دو واژه چگونه باید با هم همچم(هم‌معنی) باشند؟ دیگر همچم‌تر از این؟

اگر واژه‌ی درود به‌جای ستایش‌و آفرین هم به‌کار رفته  اینها چم ریشه‌ای و بنیادی درود نیست برای سلام نیز همین چمهای نابنیادی را داریم.

نامهای خداوندگار به هر زبانی باشد یا به هر گویشی برگردان شود بازهم نام خداست و خداوندِ بیکران، پاک‌و به‌دور است از اینکه کرانمند به یک زبان شود و در دیگر زبانها نتوان او را جست.

.

از جنگ با واژه‌ی سلام گفتید و کاربرد واژه‌ی درود را هم در همین راستا دانستید و در پایان رسیدید به اینکه فرنگیان کلا خواهان زدودن  نام‌و یاد خدا به هر ریختی که باشد از زبانها بوده‌اند پس از این گفته شما باید به این برآیند برسیم که آنها  ‌دشمنی ویژه‌ای صرفا با واژه‌ی سلام ندارند که خواهان فراموشی واژه‌ای مانند درود هم خواهند بود.

.

در پایان پیشینه‌ی واژه را هم باید نگریست، آیا واژه‌ی سلام پیش از اسلام میان تازیان کاربرد داشت؟ 

 واژه‌‌ی درود  ‌با دیرینگی چند هزار  ساله، سزاوار نیست با واژه‌های خاوری و باختری( برخی بیچم‌ومعنا) سنجیده شود و شایسته نیست که بکارگیریَش برابر با بی‌دینی یا سست‌مذهبی انگاشته شود.

خداوند واژه‌ را زیبا  آفرید  و درود و سلام را فرستاد تا گره‌ی نخست پیوند را استوار زده باشد.

 خداوند رحمان و رحیم، بندگانش را به چنین مقام و جایگاهی دعوت می‌کند:

« وَاللّهُ يَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَيَهْدِي مَن يَشَاء إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ » (یونس علیه السلام، 25)

ترجمه: و خدا [شما را] به سراى سلامت (بهشت سالم از فنا و زوال) فرا مى‏خواند، و هر كه را بخواهد به راه راست هدايت مى‏كند.

***- پس "سلام"، نام خدا و بهترین دعای خیر می‌باشد که خیر خواهی صادقانه نیز نمودِ محبت خالصانه می‌باشد.

درود:

"درود" را نیز چون معادل "سلام" در فارسی گرفته‌اند، به همان معنای سلام، تحیت، آرزوی رحمت الهی و دعای خیر معنا کرده‌اند؛ وگرنه معانی دیگری نیز دارد، مانند: «چوب، تخته و درخت»؛ چنان که چوب‌تراش (نجار) را در فارسی «درودگر» می‌گویند. وقتی می‌گویند: «پدر خاقانی، به نام علی، در شروان، به شغل درودگری اشتغال داشت؛ یعنی چوب‌تراش و نجار بود» (رجوع شود به فرهنگ دهخدا، معین و ...).

حذف سلام:

تلاش برای حذف کلمه‌ی "سلام"، اختصاصی به برخی از منکران خدا و مخالفان دین اسلام در ایران ندارد که به بهانه‌ی عربی بودن واژه‌اش به آن بتازند، بلکه یک تلاش هدفدار جهانی (و ماسونی) صورت گرفت که در پاورقی ذیل (مرتبط) به خوبی تشریح شده است.

امام رضا میفرمایند سلام يعنی ای شخص مقابل تو امروز از من بلحاظ جسمی و روحی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و اخلاقی و خانوادگی و فردی و ....در سلامت و امان کامل هستی

پس بخاطر خدا تمام دقت و سعی خودم رو بکار میگیرم تا هیچ گزندی از من به تو نرسد

معمولاً کسانی با اصرار و حتی تعصب چنین پرسشی را مطرح می کنند که نه تنها نزدیک به یک سوم کلمات در محاوره ی روزمره ی آنها انگلیسی است، بلکه به صورت مستمر معادل سازی فارسی را مسخره می کنند و حتی از طرف خود کلمات مسخره ای چون «کش لقمه» را جایگزین «پیتزا» می کنند که بیشتر مسخره کنند! اما سخن از معارف اسلامی که بیاید، ناگهان به فکر زبان فارسی می افتند؟

سلام:

سلام اسم خداوند متعال است و در هیچ کجای دنیا و در هیچ زبانی، "اسم شخص" را ترجمه نمیکنند. مثل این است که در فارسی به جای "ادیسون" بگویند: «پسر ادی» - با به جای "انیشتاین"، بگویند: «یک سنگ» - یا به جای "تیلور"، بگویند: «خیاط» - یا به جای "شوارتزکُپف"، بگویند: «کله مشکی» - و به جای "آیِر کُپف"، بگویند: «کله تخم مرغی» - یا به جای "بیکر"، بگویند: "نانوا" – یا به جای "میلر"، بگویند: "آسیابان" و.. .. بله، اگر یک موقع متنی مورد توجه باشد، کلمه ترجمه میشود و درباره آن شاید کتاب ها نیز بنویسند، ولی آنگاه که مقصود اسم یک شخص خاص است که دیگر ترجمه نمی کنند.

درود:

اگر چه برخی اصرار دارند که "درود" را به عنوان ترجمه ی فارسی، جایگزین "سلام" کنند، اما "درود" ترجمه ی "سلام" نمی باشد. گفته شده که "درود" از "دروته و دروسته" به معنای درستی گرفته شده است و سپس در فارسی میانه به "درود" تبدیل شده و مترادف کلماتی چون: آفرین، شادباش، به به، می باشد و البته برخی معانی دیگری چون: دعا، ثنا، سلامتی و رحمت را نیز برای آن برشمرده اند، که معلوم میشود معنای درست و دقیقی از "درود" ندارند، چرا که سلامتی، دعا، ثنا، رحمت و.. . همه کلمات عربی هستند و هر کدام معنای کاملاً جداگانه ای برای خود دارند. حال اگر کسی دوست دارد به جای "سلام"، به مخاطب خود بگوید: "درود" بگوید، اما گمان نکند که ترجمه ای برای "سلام" پیدا کرده است.

"سلام"، اسم خداوند متعال است و البته معانی بسیار گسترده ای هم دارد؛ ضمن یُمن و برکت خواندن اسم خدا بر یکدیگر، دعا برای رفع نقص، کمال و سلامتی روحی، روانی، جسمی، اخلاقی و رفتاری می باشد و به همین دلایل و حکمت هاست که پاسخش واجب است. تا جایی که حتی اگر کسی در حال نماز باشد، باید مکث نماید، سلام را به کوتاه ترین حد (یعنی همین کلمه سلام) بدهد، و اگر در نماز نیست، کامل تر (علیک السلام و رحمة الله) بدهد، اما برای درود و یا.. . چنین وجوبی بیان نشده است.

جنگ بین المللی با سلام:

1- گفتن "درود" به مخاطب یا حتی فرد غایب، بسیار زیبا، متین و اخلاقی است، لذا بسیاری این کلمه را به سلام افزوده و می گویند: «سلام و درود بر شما»؛ اما در عرصه ی "فرهنگ" و بالتبع جنگ نرم در این میدان، بدانیم که "جنگ با سلام"، یک جنگ قدیمی و بین المللی می باشد و اختصاصی به ایرانی و زبان فارسی ندارد.

2- سلام و معنای آن به زبان ها و گویش های متفاوت، در میان تمامی ملت ها رایج بود. حتی در آلمان، اتریش و مللی که به زبان آلمانی حرف می زنند، تا همین نیم قرن پیش، واژه ی «Groß Gott» به معنای "سلام خدا بر تو" را به کار می بردند.

3- پس از رنساس و تشدید جنگ با کلیسا، که به جنگ با تمامی ادیان مبدل گردید، تصمیم بر این شد که یاد خداوند سبحان، به هر شکلی که باشد، از اذهان دور شود؛ و اولین آن پیدا کردن جایگزین برای نام "سلام" بود، که همه روزه میان همگان رد و بدل می شد.

4- ابتدا در انگلیسی، واژگانی چون: صبح به خیر، ظهر به خیر (good morning.. .) و بالاخره "وقت به خیر" را جایگزین نمودند که سریعاً به سایر زبان های اروپایی مثل فرانسوی و آلمانی و.. .، سرایت کرد و بلافاصله ترک های غرب زده در رسانه ها به جای سلام، ایئی گونلر، ایئی آکشاملار و.. . گفتند و بالتبع در ایران نیز (حتی رسانه ملی)، این واژه ها رواج یافت و حتی در رسانه های کشورهای عربی نیز دیکته شد به جای "سلام" که موافق زبان خودشان است، «صباح الخیر و.. .» بگویند!

5- بعدها متوجه شدند که همین کلمه «خیر»، خودش نام خداست و باید حذف شود، لذا "Hi" را جایگزین سلام، یا وقت بخیر کردند، بعد دیدند که "Hi" به معنای عالی و برتر نیز نام اوست، لذا به طور کلی هر گونه سلام دادنی را از اخلاق و رفتار خود خارج کردند؛ به طوری که در فیلم های آمریکایی نیز می بینید که تا یکدیگر را می بینند، شروع به سخن می کنند، بدون هیچ سلامی.

بنابراین، جنگ با اسم خداست، نه دعوا بر سر زبان عربی، فارسی، انگلیسی یا.. .

سلام تداعی به دوران سامانیان است 

درود تداعی به دوران ساسانیان است 

یعنی اگر شما طرفدار فارس های مسلمان هستید بهتر است از سلام استفاده بکنید 

اگر طرفدار فارس های قبل از اسلام هستید بهتر است از درود استفاده بکنید 

معمولا میگویند درو بر شما

  درود واژه فارسیه  وصرفا میخوان(کسانی که میگن) عربی تو زبان نباشه یه جور پارسی را پاس بدانیم

سلام یا سلام از ما و... معمولا ترند تره قدمت بیشتری داره از لحاظ دینی70 ثواب داره ولی عربیه(واژه ای که تو فارسی اومده)

درود هم جدیدن ترند شده وگرنه قبلا کسی نمیگفت(کمتر بود)

بستگی به دیدگاه و اندیشه شما داره. اگه وابستگی دینی زیادی دارید خب نه درست نیست. عربی زبان دینه و بهتره زبان دین در زندگی روزمره به کار بره. اما اگه وابستگی میهنی دارید بهتره کم‌کم کوشش کنیم پارسی رو از واژه‌های بیگانه پاک کنیم. ما خیلی ساده می‌تونیم پارسی سخن بگیم بدون اینکه به سختی بیفتیم یا واژه‌های ناآشنا به کار ببریم . بیشترمون نمی‌تونیم چون گنجیینه واژگانمون کمه، دانش زبانیمون کمه، نخوندیم که یاد بگیریم. اگه هم وادار بشیم واژه‌های ناآشنا یا کم کاربرد به کار ببریم بازم نباید به خودمون خرده بگیریم چون زبان پویاست و کاربرد این واژه‌ها به ویژه تو رسانه‌های همگانی  کم‌کم اونا رو آشنا و  شناخته‌شده می‌کنه و خب یه سری هم در آغاز  نمی‌پذیرن.