تبدیل شعر به نثر ساده

در میان ابیات شعری که سروده‌ام پنهان می‌شوم تا به هنگام خواندنش  با واژه‌ها بر لب تو بنشینم.  چون بر لبت بنشینم گویا که بوسیده‌ام لبانت را.

با نوشتن این غزل، خود را در شعرم پنهان می‌کنم تا بتوانم از لبان تو که این ابیات را می‌خواند، بوسه‌ای گرفته باشم.

*  در حقیقت شاعر، باز و بسته شدن لبان معشوق به هنگام تلفظ کلمات ابیات شعرش را تشبیه به بوسه‌ای کرده که شعر وی برای او به ارمغان می‌آورد و در نتیجه آن او نیز از طریق شعرش پاسخ بوسه را با بوسه‌ی خویش می‌دهد.