"هر دوست که دَم زد زِ وفا، دشمن شد

این بیت شعری از حافظ است که به معنای این است که دوستانی که مدعی وفا و دوستی بودند، تبدیل به دشمنان شدند و هر کس که پاک و بی‌گناه بود، لکه‌دار و بدنام شد. 

به عبارتی، حافظ از تغییر رفتار و خیانت کسانی که به نظر وفادار و پاک بودند، انتقاد می‌کند.