"سدره" به چه مفهومی در این بیت اشاره دارد؟

در بیت مورد نظر، “سدره” به درخت سدره‌المنتهی اشاره دارد که در ادبیات اسلامی و عرفانی به عنوان درختی در بالاترین نقطه آسمان هفتم شناخته می‌شود. این درخت نمادی از نهایت کمال و جایی است که جبرئیل، فرشته وحی، به آنجا می‌رسد و از آن فراتر نمی‌تواند برود.

در این بیت، شاعر به این نکته اشاره دارد که جبرئیل در سایه این درخت به بشر نظر می‌کند، اما مهمانی عجل (مرگ) برای او مناسب نیست. این اشاره به این دارد که جبرئیل به عنوان فرشته وحی و پیام‌رسان الهی، از مرگ و مسائل دنیوی فراتر است و در جایگاه بالاتری قرار دارد.

این مفهوم در ادبیات عرفانی و اسلامی به عنوان نمادی از نهایت کمال و نزدیکی به خداوند استفاده می‌شود و نشان‌دهنده محدودیت‌های موجودات حتی فرشتگان در برابر عظمت الهی است.