آینَه... یا تیشَه به ریشه ...؟

در  بسیاری از کشورهامعمولا بودجه ای خاص به  کارهای هنری  خاص پرداخت میشه  هدف اینه که  هنرمند دغدغه فروش یا فروش نرفتن کارش رو نداشته باشه. در چنین فضایی آفریننده با فراغ بال بیشتری به کار میپردازه و  اثری رو تولید میکنه که  دلش میخواد و نه مورد پسند عام. در کشور ما این بودجه فقط به اشحاص خاص یا همون خواص پرداخت میشه و حتا ممکنه بجای کارهنری به کار خرید دلار و سکه و زمین بیاد!خبرهاش هم هرازگاهی درز میکنه  اله اعلم

خب در مورد سووال شما هنرمند اگه دغدغه گیشه رو نداشته باشه اثری می آفرینه که مخاطب خاص و کانال 4صدا و سیما نگاه کن بره سراغش. اگه مخاطب عام که من باشم هم نرفت کاررو ببینه  ملالی نیست ولی در این آشفته بازاری که خبرهاش درز میکنه کارگردان و ... مجبورا با کنایه های منشوری و دوپهلو و چارتا رقص و آواز نیم بند(بخوانید حرکات موزون) مخاطب عامه پسندی مثل بنده رو به سینما بکشونه و این شمشیر دودم یه طرفش گردن فرهنگ  هنر رو میزنه.حکومت خوشحاله که  پولی خرج نکرده ولی غافل از این که آتش بیار معرکه ذبح فرهنگ بوده و هیزم به آتش دشمن ریخته! پس بیایید حق بدیم به کسی که آثار سخیف ولی بفروش می سازه  تا هم چرخ خودش بچرخه و هم چرخ زندگی چار نفر دیگه! چرا باید جبران کم کاری حکومت رو شخص  به گردن بگیره و اثری بسازه که کسی برای دیدنش نمیآد و به فرهنگ خدمت کنه؟!شما تصور کنین که اگه توی اخراجیها نیوشا ضیغمی نبود، توی  رسوایی الناز شاکر دوست و توی فیلم آکارئون زنی و کف و دست و صحنه های لودگی نبود... چند نفر می رفتن فیلم رو ببینن. فیلم محمد رسول ا... اگه کمکهای دولت و بلیت رایگان به افراد نبود فیلم چقدر می فروخت؟توی ذهنتون بچرخین و هر فیلمی رو که فاخر می بینین یا در خدمت فرهنگ بررسی کنین.

سلام.

کمی پرسشتون مبهمه! بخصوص اون جمله دوم شما بعد از «یا»؛ میشه توضیح بیشتری بدین؟

«آینه فرهنگ، جامعه هستش» یعنی این که معمولا هر جامعه ای الگوهای فکری و رفتاری  (فرهنگ) خاصی را تحقق میبخشه.  هر جامعه ای رو فرهنگش می سازده و لذا اون جامعه، آینه اون فرهنگه. یعنی جامعه بازتاب اون چیزی هستش که در فرهنگش وجود داره.

در هر فرهنگی، عناصر مختلفی انند ارزشهای محوری، باورهای بنیادین، آداب و ...، وجود داره. اگر جامعه (اینجا یعنی ابتدا، افرادی از جامعه و به تدریج، کل اون جامعه نسبت به سرمایه فرهنگی خودش بی تفاوت بشه، کم کم اونرو از دست میده و دچار اختلال فرهنگی میشه؛ به عبارتی، تیشه به ریشه های فرهنگی خودش میزنه و قاتل فرهنگ خودش میشه.  فرهنگه که یک جامعه رو جامعه می کنه و جامعه هستش که یا اون سرمایه فرهنگیش رو حفظ میکنه و میشه آینه اون فرهنگ؛ یا اونرو از بین می بره با بی فرهنگی و بی تفاوتی.)