چه پروتکل‌هایی باید توسط تکنسین اتاق عمل برای پیشگیری از خطاهای مربوط به ابزار جراحی در طول عمل رعایت شود؟

آخ آخ... خطا توی اتاق عمل؟ اونم سر ابزار جراحی؟ یکی از اون چیزاییه که نه فقط جون مریض، بلکه جون کل تیم جراحی رو به لرزه می‌ندازه! واسه همین، تکنسین اتاق عمل باید یه پا نینجای نظم و دقت باشه. حالا بریم ببینیم دقیقاً چه کارایی باید بکنه تا همه چی رو به  راه باشه:

هم ابزارا، هم گازها، هم نخ‌ها باید سه بار شمرده بشن. اگه یکی کم باشه؟ عمل تعطیل، تا پیداش کنن!

حتی یه گاز کوچیک جا بمونه تو بدن، می‌تونه فاجعه درست کنه.

ابزارها باید طبق نوع عمل و ترتیب استفاده، چیده بشن. یه ابزار اشتباهی اگه وارد صحنه بشه، مثل اینه که وسط آهنگ سنتی، یه درامز بزنه!

ابزار باید نه ترک داشته باشه، نه زنگ‌زده باشه، نه گیر کنه. هیچ‌کس دوست نداره حین جراحی، قیچی قفل کنه...

همه چی باید مکتوب باشه، بدون اعتماد صرف به حافظه. چون توی استرس بالا، مغز آدما می‌زنه تو فاز «چی شده الان؟»

تکنسین باید بدونه کی چی می‌خواد، حتی قبل از اینکه اون بخواد! یعنی پیش‌بینی و آمادگی کامل.

مثلاً هر ماه یه «جراحی تمرینی» بذارن. مثل مانور آتش‌نشانی، ولی با تیغ جراحی!

چک‌لیست کاغذی، دیجیتالی، حتی اگه شده با QR Code. مغز تو استرس یادت نمی‌مونه، ولی چک‌لیست یادت می‌ندازه!

تو فشار بالا، یکی چک می‌کنه، یکی اجرا. دو تا چشم بهتر از یه دونه‌س، حتی اگه اون یکی عینک نداشته باشه!

نباید کسی بگه «بابا حالا یه بار نشمردیم چی میشه؟»

باید طوری جا بیفته که همه حس کنن رعایت اینا یعنی حفظ جون آدمه.

عمل که تموم شد، تیم جمع شن، دو دقیقه بگن چی خوب بود، چی باید بهتر شه. همین کار ساده معجزه می‌کنه.

من خودم یه بار توی گزارش پزشکی خونده بودم یه تیم جراحی ۲ ساعت دنبال یه سوزن گم‌شده می‌گشتن، آخرش فهمیدن توی ظرف شستن افتاده بوده...

خلاصه، اتاق عمل جای شوخی نیست، ولی با یه ذره دقت و همکاری، همه‌چی می‌تونه مثل ساعت کار کنه ⏱️

بریم یه‌بار دیگه قیچی‌ها رو بشماریم... شاید یکی رفته قایم شده!