"غلام قمر " در ادبیات یعنی چی؟

اصطلاح “غلام قمر” در ادبیات فارسی به معنای کسی است که به شدت شیفته و دلبستهٔ زیبایی و نورانیت ماه (قمر) است. این اصطلاح به طور استعاری به کسی اشاره دارد که به شدت تحت تأثیر زیبایی، نورانیت و جذابیت یک شخص یا مفهوم قرار گرفته است.

در شعر مولانا، عبارت “من غلام قمرم” به معنای این است که شاعر خود را به عنوان خدمتگزار و دلباختهٔ قمر (که می‌تواند به معنای معشوق یا حقیقت الهی باشد) معرفی می‌کند. این بیان نشان‌دهندهٔ عشق و ارادت عمیق شاعر به معشوق یا حقیقتی است که برای او مانند ماه درخشان و زیباست.

به عنوان مثال، در یکی از غزل‌های مولانا آمده است:

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو

در این بیت، مولانا خود را غلام قمر معرفی می‌کند و از دیگران می‌خواهد که جز از زیبایی و شیرینی سخن نگویند.