تعریف "Passivation (پسیواسیون)" در مهندسی خوردگی چیه ؟

پسیواسیون (Passivation) در مهندسی خوردگی به فرآیندی اطلاق می‌شود که طی آن یک لایه محافظ بر روی سطح فلز تشکیل می‌شود تا از خوردگی آن جلوگیری کند. این لایه معمولاً از اکسید فلز تشکیل شده و به عنوان یک سد فیزیکی و شیمیایی عمل می‌کند که مانع از واکنش‌های خوردگی می‌شود.

1. تشکیل لایه اکسید: در این مرحله، فلز با اکسیژن واکنش می‌دهد و یک لایه نازک اکسید بر روی سطح فلز تشکیل می‌شود.
2. پایداری لایه: این لایه اکسید باید پایدار باشد و به راحتی از سطح فلز جدا نشود.

3. حفاظت: لایه اکسید به عنوان یک سد محافظ عمل می‌کند و از تماس مستقیم فلز با عوامل خورنده جلوگیری می‌کند.

پسیواسیون به ویژه در فلزاتی مانند فولاد ضد زنگ، آلومینیوم و تیتانیوم بسیار مؤثر است، زیرا این فلزات به طور طبیعی تمایل به تشکیل لایه‌های اکسید پایدار دارند.

غیرفعال سازی (به انگلیسی: Passivation ) در شیمی‌فیزیک به فرایند مقاوم شدن فلزات در مقابل خوردگی و زنگ زدگی گفته می‌شود. همچنین به ماده ای ارجاع می‌شود که ماده در آن در حال منفعل شدن است، یعنی در محیطی که در آینده در آن استفاده می‌شود کمتر در معرض خوردگی قرار بگیرد.

پسیو یا غیر فعال سازی سطح (passivation)یک مرحله ضروری در افزایش مقاومت به خوردگی قطعات از جنس فولاد ضد زنگ (stainless steel)است. این فرایند فرایند اعمال پوشش یا برداشتن یک لایه از فلز نیست بلکه تغییر در ساختار سطح است که اگز به روش درست انجام نگیرد منجر به افزایش خوردگی در فلز می‌شود.

هیچ دیدگاه کاملی در رابطه با مکانیزم این فرایند در دسترس نیست. اما در این روش یک لایه نامرئی مقاوم به خوردگی روی سطح با ضخامت کمتر از 2 میکرون ایجاد می‌کند. روی سطح تمیز شده و ماشین کاری شده فولاد ضد زنگ یک لایه اکسید تشکیل می‌شود که باعث جدا شدن سطح از اکسیژن اتمسفر می‌شود که در شرایط ایده آل تمام سطح را می‌پوشاند.

اما در شرایط واقعی آلودگیهایی از قبیل آهن و روغنهای سطحی در سطح فلز قرار دارد که اگر از سطح پاک نشود منجر به کاهش اثرگذاری فرایند می‌شود.

بنابراین این فرایند شامل 2 مرحله اصلی است 1- تمیزکاری 2- غیر فعال سازی(جلا پردازان پرشیا)