تفسیر این شعر از سعدی چیه؟

این شعر از سعدی به اهمیت تربیت و آموزش در دوران کودکی اشاره دارد. سعدی می‌گوید:

• هر که در خردیش ادب نکنند / در بزرگی فلاح از او برخاست: اگر کسی در کودکی تربیت و آموزش نبیند، در بزرگسالی موفق نخواهد بود. این بیت به اهمیت آموزش و تربیت در دوران کودکی تأکید دارد.
• چوب تر را چنان که خواهی پیچ / نشود خشک جز به آتش راست: چوب تر را می‌توان به هر شکلی که بخواهی خم کرد، اما وقتی خشک شد، فقط با آتش می‌توان آن را راست کرد. این بیت به این معناست که کودکان مانند چوب تر هستند و می‌توان آن‌ها را به هر شکلی که بخواهی تربیت کرد، اما وقتی بزرگ شدند و شخصیتشان شکل گرفت، تغییر دادن آن‌ها بسیار سخت‌تر خواهد بود.

به طور کلی، سعدی در این شعر به اهمیت و ضرورت تربیت صحیح کودکان در دوران کودکی اشاره می‌کند و بیان می‌کند که اگر این تربیت به درستی انجام نشود، در بزرگسالی نمی‌توان انتظار موفقیت و اصلاح از آن‌ها داشت.

کسی را که در کودکی ادب و تربیت نکنند در زمان بزرگ شدن روی فلاح و رستگاری را نمی بیند

همانطوریکه چوب تا زمانی که تر و تازه است براحتی میتوان خم و راست کرد و پیچاند ولی وقتی که آن چوب خشک شد دیگر فقط بدرد سوختن و آتش زدن میخورد و استفاده دیگری نخواهد داشت

هر کسی که در زمان کودکی و کوچکی ادب نداشته باشد در بزرگسالی و بزرگی خوشبختی و نیکبختی و سعادت از او رو بر میگرداند و نمی توان از او انتظاری داشت همانطور که چوب تا زمانی که تر است شکل پذیر است و زمانی که خشک شود جز به وسیله آتش تغییر نمی پذیرد.