این ابیات زیبا از صائب را معنی کنید و مفهوم آنرا بیان نمایید

سلام، این ابیات به موضوعات مختلفی از جمله همدردی، گذشت، و ارزش‌های انسانی اشاره دارند: 

1. بر دل تازه خیالان مخور از زخم زبان:با سخنان نیش‌دار و زخم‌زبان، به دل‌های حساس تازه خیال‌پردازان، آسیب نزن.

2. از ره نوسفران خار به مژگان بردار: از مسیر تازه‌واردان، خارها را با مژگان بردار و راه را برایشان هموار کن.

3. چشمه خون ز دل سنگ گشودن سهل است: باز کردن چشمه خون از دل سنگ آسان است.

4. نامه درد مرا مهر ز عنوان بردار: مهر از عنوان نامه درد من بردار و آن را بخوان. 

5. شاهی و عمر ابد هر دو به یک کس ندهند: پادشاهی و عمر جاودان را به یک نفر نمی‌دهند.  

6. ای سکندر طمع از چشمه حیوان بردار: ای اسکندر، از چشمه حیوان (آب حیات) طمع نداشته باش. 

7. از صدف تا کف خود بحر گشوده است: از عمق دریا (صدف) تا سطح آن (کف)، دریا خود را به طور کامل آشکار کرده است. به عبارت دیگر، دریا از عمق تا سطح خود را به نمایش گذاشته و هیچ چیزی پنهان نیست.  

8. ای ابر تخم اشگی بفشان، گوهر غلطان بردار: ای ابر، اشک بریز و گوهرهای غلطان (مروارید) را بردار.(قدما مروارید را ناشی از افتادن قطره باران درون صدف می‌دانستند.) 

9. از جگرسوختگان خشک گذشتن ستم است: از کسانی که دل سوخته‌اند، خشک گذشتن ظلم است. 

10. توشه آبله ای بهر مغیلان بردار: تدابیر و چاره برای مواجهه با سختی‌ها و مشکلات زندگی (مغیلان: خارهای بیابانی) آماده کن. "توشه آبله" به معنای تدابیر و آمادگی برای تحمل زخم‌ها و دردها است.