معنی برگ گل با آن لطافت آب از گل میخورد ،غصه دیوانه را صد مرد عاقل میخورد

گل بی منت از بهترین نعمت ها از خاک خود بهره گرفته    کسی که به فکر دیگران هست و خودرا نگاه نمیکند و غم سوز دیگران هست اندوه دیگران برای او اندوه هست

این بیت به زیبایی به دو مفهوم اشاره دارد:

1. برگ گل با آن لطافت آب از گل می‌خورد: این بخش به ظرافت و لطافت برگ گل اشاره دارد که با وجود نازکی و لطافتش، از گل تغذیه می‌کند. این تصویر نشان‌دهنده‌ی ارتباط نزدیک و وابستگی بین اجزای طبیعت است.
2. غصه دیوانه را صد مرد عاقل می‌خورد: این بخش به این معناست که غم و اندوهی که یک فرد دیوانه (یا کسی که از نظر عقلی ناتوان است) دارد، می‌تواند به اندازه‌ای بزرگ و سنگین باشد که صد مرد عاقل را نیز تحت تأثیر قرار دهد و آن‌ها را غمگین کند.

به طور کلی، این بیت به تضاد بین ظرافت و لطافت طبیعت و سنگینی و عمق غم و اندوه انسانی اشاره دارد.

گُل در خاک کاشته می‌شه و وقتی آبیاری بشه زمین حالت گل آلود پیدا می‌کنه ولی گُل آب مورد نیاز برای رشد رو از همین طریق تامین می‌کنه و خب به اصطلاح شاعر می‌خواد بگه گلی به این زیبایی و لطافت و سربلندی به ناچار برای چاره‌گشایی و بقا سر و کارش به گِل می‌افته همونطور که افراد عاقل هم کارشون بعضی از اوقات به دیوانگان و بی‌خردان می‌افته و به ناچار گرفتار اونها می‌شن و به چاره جویی می‌افتن