معنی برگ گل با آن لطافت آب از گل میخورد ،غصه دیوانه را صد مرد عاقل میخورد

این بیت به زیبایی به دو مفهوم اشاره دارد:

1. برگ گل با آن لطافت آب از گل می‌خورد: این بخش به ظرافت و لطافت برگ گل اشاره دارد که با وجود نازکی و لطافتش، از گل تغذیه می‌کند. این تصویر نشان‌دهنده‌ی ارتباط نزدیک و وابستگی بین اجزای طبیعت است.
2. غصه دیوانه را صد مرد عاقل می‌خورد: این بخش به این معناست که غم و اندوهی که یک فرد دیوانه (یا کسی که از نظر عقلی ناتوان است) دارد، می‌تواند به اندازه‌ای بزرگ و سنگین باشد که صد مرد عاقل را نیز تحت تأثیر قرار دهد و آن‌ها را غمگین کند.

به طور کلی، این بیت به تضاد بین ظرافت و لطافت طبیعت و سنگینی و عمق غم و اندوه انسانی اشاره دارد.

گُل در خاک کاشته می‌شه و وقتی آبیاری بشه زمین حالت گل آلود پیدا می‌کنه ولی گُل آب مورد نیاز برای رشد رو از همین طریق تامین می‌کنه و خب به اصطلاح شاعر می‌خواد بگه گلی به این زیبایی و لطافت و سربلندی به ناچار برای چاره‌گشایی و بقا سر و کارش به گِل می‌افته همونطور که افراد عاقل هم کارشون بعضی از اوقات به دیوانگان و بی‌خردان می‌افته و به ناچار گرفتار اونها می‌شن و به چاره جویی می‌افتن