آن یکی جودش گدا آرد پدید و آن دگر بخشد گدایان را مزید

در این بیت از مثنوی معنوی مولانا، واژه “جود” به معنای بخشش و سخاوت است. معنای بیت به این صورت است:

“یکی از بخشش‌های خداوند، گدا را به وجود می‌آورد و دیگری به گدایان بیشتر می‌بخشد.”

این بیت به دو نوع بخشش خداوند اشاره دارد: یکی اینکه خداوند با بخشش خود، نیازمندان و گدایان را خلق می‌کند و دیگری اینکه به این نیازمندان و گدایان، رزق و روزی بیشتری می‌بخشد.

غرور،خود راگرفتن

انسانی که با ریا  مال و اموال خود را به دیگران می‌بخشد ، چون خالصانه نیست ، هر کسی که ببیند متوجه میشود که این شخص داره مال و اموال شو  پخش می‌کنه خب دیگه چرا سرکار بره ، می‌ره دم خونه این آقا جواد ، حالا بهش بگو گدا ، دیگه برای اون فرقی نداره ، اما  آن بخشنده و مهربان ، اگر می‌بخشد بخاطر عملی که انجام داده ایم نیست ، بلکه ذات علی الاعلی اینچنین است ،  و لئن شکرتم لازیدنّکم ، شما شکر کنید نزد ما زیادتر هم خواهید داشت ، 

با سلام

جود یعنی: بخشش، عطا

بخشش یکی این‌طور است که صبر می‌کند تا گدایی پیدا شود و نزدش بیاید، بعد به او عطا کند

و یک بخشنده هم این‌طور است که هنوز درخواست کننده از او چیزی طلب نکرده، به او بخشش بسیار می‌کند.