" روان‌شناسی تحلیلی" چه مطالبی را ارائه میدهد ؟

روان‌شناسی تحلیلی، اصطلاحی در روان‌شناسی است که توسط کارل یونگ، برای متمایز ساختن نظریات و روش درمان خود از رویکرد روان‌کاوی فروید به کار برده شد. هرچند به نظر مکتب مستقلی می‌آید اما از درون مکتب روان‌کاوی زاده شده‌است، حتی برای کسانی که آشنایی عمیقی ندارند ممکن است این دو رویکرد یکی به نظر برسد.

یونگ مانند فروید به ارزش درمانی کلام، گفتگو و ناهشیار اعتقاد داشت. با این حال، یونگ اهمیت بیش‌تری را در اسطوره‌شناسی، فولکلور و تجربه فرهنگی در درک آگاهی انسان می‌دید. یونگ ایده فردیت یا به وجود آمدن خود فردی را توسعه داد که می‌تواند تجربه شخصی را با نمادهای تاریخی و فرهنگی ادغام کند.

در روان‌شناسی تحلیلی ساختار ذهن انسان به دو بخش هشیار و ناهشیار بخش‌بندی می‌شود، یونگ بر این باور است که خودآگاه و ناخودآگاه (همان هشیار و ناهشیار) دربرگیرنده‌ی عنصر فردی و جمعی است.

رویکرد تحلیلی در واقع، رویکردی عمیق، به طیف وسیعی از مشکلات مربوط به خود و روابط است. این رویکرد از روان‌شناسی، امکان کاوش فردی در مورد مشکلات و مسائلی که ممکن است در طول زمان در زندگی یک فرد به وجود آمده باشد و به او اجازه نمی‌دهد که پتانسیل خود را بالفعل دربیاورد کند یا هدف خود را تعیین کند، فراهم آورده است. پایان این درمان مشخص نیست و چارچوب زمانی خاصی ندارد. این نوع از درمان حس عمیق‌تری از شفا و بهزیستی را ممکن می‌سازد که به ندرت در رویکردهای درمانی کوتاه‌مدت می‌توان به آن دست یافت.

لینک مطلب بازنشر شده برای مطالعهٔ بیشتر