چرا جامعه شناسی انتقادی دو رویکرد پوزیتویستی و تفهمی را محافطه کار میداند ؟؟

جامعه‌شناسی انتقادی به عنوان یک رویکرد نظری در علوم اجتماعی، به نقد و بررسی ساختارهای اجتماعی، قدرت و نابرابری‌ها می‌پردازد. این رویکرد به دو رویکرد پوزیتویستی و تفهمی به عنوان رویکردهای محافظه‌کارانه نگاه می‌کند و دلایل زیر را برای این دیدگاه دارد:

1. پوزیتویسم و تأکید بر داده‌های عینی:
- تکیه بر داده‌های کمی: پوزیتویسم به جمع‌آوری و تحلیل داده‌های عینی و کمی تأکید دارد و معمولاً از روش‌های تجربی و آماری استفاده می‌کند. این رویکرد ممکن است به نادیده گرفتن ابعاد کیفی و پیچیدگی‌های اجتماعی منجر شود.
- عدم توجه به زمینه‌های اجتماعی: پوزیتویسم ممکن است به تحلیل‌های سطحی و بدون توجه به زمینه‌های اجتماعی و تاریخی منجر شود. این رویکرد به دنبال قوانین عمومی و قابل تعمیم است و ممکن است از تحلیل‌های عمیق‌تر و انتقادی غافل شود.

2. تفهمی و تأکید بر درک معانی:
- توجه به معانی فردی: رویکرد تفهمی به درک معانی و تجربیات فردی تأکید دارد، اما ممکن است در تحلیل‌های خود به ساختارهای اجتماعی و قدرت توجه کافی نداشته باشد.
- خطر نسبی‌گرایی: تفهمی ممکن است به نسبی‌گرایی منجر شود، به این معنا که همه دیدگاه‌ها و تجربیات به یک اندازه معتبر تلقی شوند و این می‌تواند به نادیده گرفتن نابرابری‌ها و ساختارهای قدرت منجر شود.

3. عدم توجه به تغییرات اجتماعی:
- هر دو رویکرد پوزیتویستی و تفهمی ممکن است به تغییرات اجتماعی و ساختاری توجه کافی نداشته باشند. جامعه‌شناسی انتقادی بر این باور است که برای درک عمیق‌تر از مسائل اجتماعی، باید به تحلیل‌های انتقادی و ساختاری توجه کرد.

4. تأکید بر قدرت و نابرابری:
- جامعه‌شناسی انتقادی به بررسی ساختارهای قدرت و نابرابری‌های اجتماعی می‌پردازد و بر این باور است که پوزیتویسم و تفهمی ممکن است به نادیده گرفتن این ابعاد منجر شوند. این رویکرد به دنبال تغییرات اجتماعی و بهبود شرایط زندگی افراد آسیب‌پذیر است.

نتیجه‌گیری
به طور کلی، جامعه‌شناسی انتقادی به عنوان یک رویکرد انتقادی، به دنبال تحلیل عمیق‌تر و جامع‌تری از مسائل اجتماعی است و به همین دلیل، رویکردهای پوزیتویستی و تفهمی را به عنوان رویکردهای محافظه‌کارانه می‌بیند که ممکن است به نادیده گرفتن ابعاد مهمی از واقعیت‌های اجتماعی منجر شوند.