معنی کلمه ی " رشک" چیه ؟
معنی کلمه ی " رشک" چیه ؟
ای سخن خاموش کن با ما میا
بین که ما از رشک بی‌ما می‌رویم
٥ پاسخ
ای سخن خاموش کن با ما میا
بین که ما از رشک بی‌ما می‌رویم
سلام، کلمه "رشک" به معنای حسادت یا غبطه است. در این بیت، شاعر می‌گوید که از حسادت و غبطه‌ای که نسبت به دیگران دارد، نمی‌تواند بدون آن‌ها زندگی کند.
کلمه ی رَشْک برعکس کلمه ی حَسَد که بار منفی در درون خودش دارد دارای یک بار مثبت می باشد. حَسَد در دل خودش حس و احساس رو به همراه دارد و کلمه دیگری که درون این کلمه هست کلمه سد می باشد و ادغام این دو کلمه در همدیگر، یعنی انسداد حس، مسدود شدن حس و احساس و لطافت انسان. رَشْک یا رَهْشگ یعنی راه گشایی. کسی که به کسی رَشک می برد یعنی دنبال باز شدن و ایجاد یک راهی هست که اون هم به اون مقام و موقعیت برسد. برعکس انسان حسود که چشم دیدن اون موقعیت را برای کسی ندارد و حس بدی در خودش و دیگران ایجاد می کند، انسان رَشّاک نه تنها همچین آرزویی برای کسی ندارد بلکه به دنبال راهی هست که خودش هم به اون مقام برسد. و از موقعیت طرف مقابلش هم به وَجد می آید و وجدانش راضی است و به شوق ذوق می رسد و حس خوبی در طرف مقابلش ایجاد می کند. پس کلمه باستانی و کهن واژه ی رَشْک یا رَهشگ یعنی راه گشایی.
مرجع: سایت آبادیس، آقای غلامعلی شفیع آبادی: 👇
و اما معنی کلی این مصرع شعر مولانا:
شاعر می‌گوید: بقدری من به تو رشک می‌برم و دنبال رهگشایی برای حال خراب خودم هستم که دیگر فقط تو را می‌بینم و از خودم چیزی باقی نمانده است و فقط تو باقی و ساری هستی.در حقیقت پس از فنای فی الله، با واصل شدن به بقای بالله، دوئیت پایان می پذیرد و به وحدت می رسیم.
میگه:
« من اونقدر حسودم که وقت رفتن خودم رو هم با خودم نمی‌برم! تو کجا می‌خوای بیای مشدی؟ صدات درنیاد.»
پاسخ شما
