لقب "حشاشین " برای چه کسانی بود ؟

لقب «حشاشین» به گروهی از فرقه نزاریه از شیعیان اسماعیلیه اطلاق میشد که توسط حسن صباح بنیانگذاری شده بودند. آنها بین سالهای۱۰۹۰ تا ۱۲۷۵ میلادی  در کوهستانهای سرزمین ایران و شام زندگی میکردند و به خاطر انجام قتلهای پنهانی علیه رهبران مسلمان و بعداً مسیحیانی که دشمنان دولت آنها محسوب میشدند، شهرت داشتند.  واژه «حشاشین» در زبان فارسی قدیم به معنی  داروفروشان بوده است و چون در منطقه الموت گیاهان دارویی به وفور یافت میشد، آنان صادر کننده دارو بودهاند و به آنها حشاشین گفته میشد. این نام توسط صلیبیون و اروپاییان قرون وسطایی به باطنیها در دوران الموت، که گستره حکمرانیشان ایران و سوریه را به مرکزیت قلعه الموت شامل میشد، استفاده میشود. این اصطلاح توسط صلیبیون از سوریه به اروپا منتقل شده و در ادبیات غربی جنگهای صلیبی به کار رفته است . برخی از تاریخنویسان اشتباهاً فکر میکنند که حشاشین حشیش مصرف میکردند، اما این تصور نادرست است و حشاشین به معنی دیگری  است.