ترجمهی متن طولانی Style is also one part personality: spirit, verve...
Style is also one part personality: spirit, verve, attitude, wit, inventiveness. It demands the desire and confidence to express whatever mood one wishes. Such variability is not only necessary but a reflection of a person's unique complexity as a human being. People want to be themselves and to be seen as themselves. In order to work, style must reflect the real self, the character and personality of the individual; anything less appears to be a costume.Lastly, style is one part fashion. It's possible to have lots of clothes and not an ounce of style. But it's also possible to have very few clothes and lots of style. Yes, fashion is the means through which we express style, but it takes fewer clothes to be stylish than you might imagine.Whatever else it is, style is optimism made visible. Style presumes that you are a person of interest, that the world is a place of interest, that life is worth making the effort for. It also shows that you are morally responsible. It shows that you don't buy things at the whim of the marketplace or the urging of marketers. Rather, you focus on what is personally suitable and expressive.Style exposes people's ambivalence¹ over good looks. It always demonstrates that appearances do count. Deep down we suspect this, since we ourselves make judgments about others from how they look.No one should be penalized for not having style, of course, but those who have it are distinctive and thus more memorable. They create a unique identity for themselves and express it through grooming and a few well-chosen clothes. They announce to the world that they are in command of themselves.
١ پاسخ
استایل نه تنها بخشی از شخصیت است؛ روح، انرژی، نگاه، زیرکی، و خلاقیت. انسان باید بتواند و اعتماد به نفس داشته باشد تا هر حالتی را که بخواهد بیان کند؛ چنین تغییرپذیری نه تنها ضروری است، بلکه نشانهای از پیچیدگی منحصربهفرد انسانهاست. افراد میخواهند واقعیت خود، شخصیت و شخصیت فرد را بیان کنند؛ هر چیز کمتر از این به نظر یک لباس مزخرف میرسد. در نهایت، استایل یک جزء از مد است. ممکن است لباسهای زیادی داشته باشید ولی گرامیتی از استایل نداشته باشید؛ همچنین ممکن است کمترین لباسها را داشته باشید ولی استایل زیادی داشته باشید. بله، مد ابزاری است که ما از طریق آن استایل خود را بیان میکنیم، اما برای استایل شدن به اندازهای کمتر از آنچه ممکن است تصور کنید، لباسها لازم است. هر چه دیگری هم باشد، استایل بهمعنای ظاهرسازی بیامیدی است. استایل فرض میکند که شما یک شخص جذاب هستید، که جهان یک مکان جذاب است، که زندگی ارزش انجام دادن دارد. همچنین نشان میدهد که شما مسئولیت اخلاقی دارید و چیزها را بر اساس خواستههای بازار یا تشویق بازاریابها نمیخرید. به جای اینکه بر روی آنچه شخصاً مناسب و بیانکننده است تمرکز داشته باشید. استایل ابهامات افراد را در مورد زیباییهای خوب نشان میدهد و همیشه نشان میدهد که ظاهرات مهم هستند. در عمق ما مشکوک هستیم، از آنجایی که خودمان نیز از روی ظاهرات دیگران قضاوت میکنیم. البته هیچ کس برای نداشتن استایل مجازیت نباید مورد مجازات قرار گیرد، اما کسانی که استایل دارند متمایز و بنابراین به یاد ماندنیتر هستند. آنها هویت منحصربهفردی را برای خود ایجاد میکنند و آن را از طریق مراقبت از خود و انتخاب با دقت ترکیبهای لباسی مناسب بیان میکنند. آنها به جهان اعلام میکنند که در دستان خود هستند.