" Seismic isolation" در علم زمین شناسی

Seismic isolation جداساز  یا جدا‌گر‌ های لرزه‌ای: تجهیزات کنترل لرزه ای هستند که در جداسازی سازه و یا طبقاتی از سازه از زمین به منظور کاهش نیروی لرزه‌ای وارده در زمان رخداد زلزله استفاده می گردد. جداسازهای لرزه‌ای جایگزین اتصال صلب ساختمان به تکیه‌گاه آن یعنی فونداسیون می‌شوند.

در علم زمینشناسی و لرزهنگاری، "Seismic isolation" یا جداسازی لرزه ای به فناوری یا روشهایی اشاره دارد که برای محافظت ساختمانها و سازهها در برابر اثرات زلزله طراحی شدهاند . این روش با ایجاد یک سیستم جداسازی بین سازه و پایههای آن، انتقال انرژی لرزهای به ساختمان را کاهش میدهد و در نتیجه، خسارتهای ناشی از زلزله را به حداقل میرساند . جداسازی لرزهای میتواند شامل استفاده از بلبرینگهای لرزهای، لغزندههای سطح منحنی، و دیگر اجزای مهندسی باشد که به سازه اجازه میدهند تا حرکات زمین را جذب کند و از آسیبهای جدی جلوگیری کند. این روش به عنوان یک استراتژی افزایش عملکرد موثر و قابل اعتماد برای انواع مختلف سیستمهای سازهای و محتویات ارزشمند شناخته شده است.