اندر ره رشد بر ایصال ، راشد یک پای سکوت است و دگر پای تفکر

این بیت شعر اشاره به دو اصل مهم در مسیر رشد و تعالی انسان دارد:

1. پای سکوت:
این بخش به اهمیت سکوت و خاموشی در مسیر رشد و ترقی اشاره دارد. سکوت به معنای گوش دادن، تأمل و درونگرایی است. گاهی اوقات برای رسیدن به حقیقت و درک عمیق مسائل، نیاز است که انسان از سر و صدای بیرونی فاصله بگیرد و به درون خود توجه کند. این سکوت و خاموشی به انسان کمک می کند تا بهتر بشنود، بیندیشد و درک کند.

2. پای تفکر:
این بخش به اهمیت تفکر و اندیشه ورزی در مسیر رشد و تعالی اشاره دارد. تفکر عمیق و منطقی، ابزاری است که به انسان کمک می کند تا مسائل را از زوایای مختلف بررسی کند، به ریشه های آنها پی ببرد و راه حل های مناسب را بیابد. تفکر و تعقل، انسان را از سطحی نگری و تکرار صرف رهایی می بخشد و به او امکان می دهد تا به درک عمیق تری از حقایق دست یابد.

در مجموع، این بیت شعر بر ضرورت ترکیب سکوت و تفکر در مسیر رشد و تعالی انسان تأکید دارد. این دو عنصر مکمل یکدیگرند و به انسان کمک می کنند تا به درک عمیق تر و ایصال به مقصد برسد.