"تصویر مونوکروم" و "تصویر سیاه و سفید"

در فیلم‌سازی، اصطلاحات "تصویر مونوکروم" و "تصویر سیاه و سفید" اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما در واقع تفاوت‌های ظریفی بین آنها وجود دارد.

تصویر مونوکروم به تصویری گفته می‌شود که فقط از یک طیف رنگی استفاده می‌کند، به جز رنگ‌های سیاه و سفید. این طیف رنگی می‌تواند شامل سایه‌های مختلف یک رنگ خاص (مثلاً قرمز، آبی یا سبز) یا طیف‌های مختلف خاکستری باشد.

در مقابل، تصویر سیاه و سفید به تصویری گفته می‌شود که فقط از دو رنگ سیاه و سفید استفاده می‌کند، بدون هیچ رنگ دیگری.

• محدوده رنگی: تصاویر مونوکروم می‌توانند از طیف وسیع‌تری از رنگ‌ها (به جز سیاه و سفید) استفاده کنند، در حالی که تصاویر سیاه و سفید فقط به دو رنگ سیاه و سفید محدود می‌شوند.
• پیچیدگی: تصاویر مونوکروم می‌توانند پیچیده‌تر و ظریف‌تر از تصاویر سیاه و سفید باشند، زیرا طیف رنگی بیشتری برای کار با آنها وجود دارد.
• احساس: تصاویر مونوکروم می‌توانند طیف وسیع‌تری از احساسات را برانگیزند، در حالی که تصاویر سیاه و سفید اغلب با حس نوستالژی، غم یا درام همراه هستند.

• تصاویر مونوکروم:
  • می‌توانند حس ظرافت، پیچیدگی و رمز و راز را به وجود آورند.
  • می‌توانند برای جلب توجه به جزئیات و ایجاد کنتراست استفاده شوند.
  • می‌توانند احساسات مختلفی مانند غم، شادی، خشم یا ترس را برانگیزند، بسته به طیف رنگی که استفاده می‌شود.
• تصاویر سیاه و سفید:
  • حس نوستالژی، غم یا درام را القا می‌کنند.
  • می‌توانند برای ایجاد حس سادگی و وضوح استفاده شوند.
  • می‌توانند برای تاکید بر روی موضوع اصلی و حذف جزئیات غیرضروری استفاده شوند.

انتخاب بین تصویر مونوکروم و سیاه و سفید به هدف کارگردان و احساسی که می‌خواهد به تماشاگر القا کند، بستگی دارد.

• فیلم شیندلر لیست (۱۹۹۳): این فیلم از تصاویر سیاه و سفید برای به تصویر کشیدن وحشت هولوکاست استفاده می‌کند.
• فیلم روما (۲۰۱۸): این فیلم از تصاویر مونوکروم برای به تصویر کشیدن زندگی در مکزیکوسیتی در دهه ۱۹۷۰ استفاده می‌کند.
• فیلم سامورایی (۱۹۵۴): این فیلم از تصاویر سیاه و سفید برای ایجاد حس تعلیق و درام استفاده می‌کند.