کشوری تک محصولی

کشور دارای اقتصاد تک‌محصولی به کشوری گفته می‌شود که برای تأمین درآمد خود به تولید و صادرات تنها یک یا تعداد اندکی محصول (عموماً مواد خام) متکی باشد.[۱] برای مثال می‌توان برخی از کشورهای صادرکنندهٔ صِرفِ نفت را نام برد.

اقتصادهایی که برپایه یک محصول قرار دارد، بسیار آسیب‌پذیر بوده و با اندک نوسانات اقتصادی یا کاهش تقاضا برای تک محصول کشور، سریعاً و شدیداً دچار مشکل شده و درآمدها و منابعش دچار نقصان می‌شود.

تولیدکنندگان تک محصولی (واحدی) محصولات خود را بر حسب سفارش تولید می‌کنند؛ نظیر خیاطی‌ها که بر اساس سفارش یک دست لباس می‌دوزند یا سازندگان توربین برای سدهای مشخص.

تولیدکننده‌های تک محصول به صورت کارگاه فعال هستند که سفارش‌های اندک می‌گیرند و طبق خواست مشتری تولید می‌کنند. (تئوری و طراحی سازمان، دفت) اقتصاد تک محصولی در معنی عامه پسند خود یعنی متکی بودن درآمدهای یک اقتصاد به یک منبع درآمدی خاص، حال این منبع درآمد می‌تواند یک کالای تولیدی باشد یا یک ماده اولیه، محصول کشاورزی یا حتی یک نوع صنعت که اقتصاد به آن وابسته است.