توضیح در مورد یک بیماری

سندرم گیلن باره (GBS)، یک بیماری نادر است که سیستم عصبی محیطی (PNS) را تحت تاثیر قرار می دهد. PNS، شبکه ای از اعصاب است که مغز و نخاع را به عضلات و اندام های حسی متصل می کند.

علت GBS، ناشناخته است. تصور می شود که این بیماری یک بیماری خودایمنی باشد، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های سالم در PNS حمله می کند.

GBS معمولاً پس از یک عفونت ویروسی یا باکتریایی ایجاد می شود. برخی از عفونت هایی که با GBS مرتبط هستند عبارتند از:

• آنفولانزا
• کمپیلوباکتر
• سیتومگالوویروس
• اپشتین بار
• زیکا

- علائم GBS معمولاً در عرض چند روز یا چند هفته پس از عفونت ظاهر می شوند. این علائم عبارتند از:

• ضعف عضلانی که معمولاً در پاها شروع می شود و به سمت بالا گسترش می یابد.
• بی حسی یا گزگز در پاها و دست ها.
• مشکل در راه رفتن یا تعادل.
• مشکل در بلع یا صحبت کردن.
• درد عضلانی.
• خستگی.

GBS می تواند یک بیماری جدی باشد. در برخی موارد، می تواند منجر به نارسایی تنفسی و مرگ شود.

هیچ درمانی برای GBS وجود ندارد. درمان بر روی تسکین علائم و حمایت از عملکردهای بدن در حالی که بیماری طی می شود متمرکز است. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIg): این یک درمان است که از آنتی بادی های گرفته شده از خون افراد سالم تهیه می شود.
• پلاسمافرز: این یک درمان است که از دستگاهی برای جدا کردن پلاسما (قسمت مایع خون) از سلول های خونی استفاده می کند. سپس سلول های خونی با پلاسما جایگزین می شوند یا پلاسما اهدا کننده جایگزین می شود.
• داروهای مسکن: این داروها می توانند برای تسکین درد عضلانی و سایر علائم استفاده شوند.
• فیزیوتراپی: این می تواند به بهبود قدرت عضلانی و تحرک کمک کند.

بیشتر افراد مبتلا به GBS در عرض چند ماه تا یک سال بهبود می یابند. با این حال، برخی از افراد ممکن است علائم طولانی مدت یا دائمی داشته باشند.