در ایران به چه کسی شیخ الاسلام گفته میشود ؟

شیخ‌الاسلام لقبی است که در نیمهٔ دوم قرن چهارم هجری بر علما و شیوخ متصوفه داده می‌شد و در اوائل عهد ممالیک در مصر و شام از القاب تشریفاتی بود نه از القاب رسمی در اوخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم و قرن ششم   در ایران نیز این عنوان برای بزرگانی چون شیخ احمد جام (ملقب به «ابونصر احمد ژنده‌پیل» یا به‌طور خلاصه «ژنده‌پیل» بکار برده میشد   پس از آنکه در قرن ۱۵ میلادی این لقب بر مفتی اعظم عثمانی گفته شد ارج و منزلتی یافت و جنبهٔ رسمی پیدا نمود، و در قرن هفتم هجری این لقب بر مفتیان متنفذ نیز گفته می‌شد و در ایران به زمان صفویان به کسانی که در رأس قوهٔ قضائیه (حاکم شرع) قرار داشتند و از طرف صدراعظم منصوب می‌شده‌اند گفته می‌شد.
در دوره اخیرنیز این عنوان در میان اهل سنت به بزرگان و متنفذان  گفته میشود از معروف ترین این اشخاص شیخ الاسلام مولانا عبدالحمید می باشد

شیخ الاسلام، بالاترین منصب دینی شیعی در دوره صفوی و پس از آن تا دوره پهلوی. رسیدگی به امور حسبیه، عزل و نصب قضات، حضور در مراسم و تشریفات گزینش سلطان و تاج‌گذاری، صدور اجازات و گواهی‌های علمی از اختیارات شیخ الاسلام بوده است. علاوه بر پایتخت، شهرهای مختلف نیز شیخ الاسلام داشته‌اند. محمدباقر مجلسی و شیخ بهایی در اصفهان، حرّ عاملی در مشهد و ملا محمدطاهر قمی در قم را می‌توان پرنفوذترین شیخ الاسلام‌ها دانست.