تفسیر شعر خیام

در این رباعی، خیام به مفاهیمی مانند مرگ، فنا، عشق و یگانگی می‌پردازد.

• آن وقت که: زمانی که
• بحر کل شود ذات مرا: وجود من در دریای هستی کیهان محو شود.
• روشن گردد جمال ذرات مرا: زیبایی ذرات وجود من آشکار خواهد شد.

خیام می‌گوید زمانی که من به عنوان یک فردِ مجزا وجود نداشته باشم و در دریای هستی کیهان محو شوم، زیبایی ذرات وجود من که بخشی از هستی کیهان هستند، آشکار خواهد شد.

• زان می‌سوزم چو شمع: به مانند شمع که می‌سوزد و خود را فدا می‌کند، من نیز در راه عشق رنج می‌برم و خود را فدا می‌کنم.
• تا در ره عشق: در مسیر عشق
• یک وقت شود جمله اوقات مرا: تمام لحظات زندگی من

خیام می‌گوید من در راه عشق رنج می‌برم و خود را فدا می‌کنم تا تمام لحظات زندگی من در مسیر عشق باشد.

در این رباعی، خیام به فنا و یگانگی با هستی کیهان اشاره می‌کند. او می‌گوید زمانی که من به عنوان یک فردِ مجزا وجود نداشته باشم، زیبایی ذرات وجود من که بخشی از هستی کیهان هستند، آشکار خواهد شد. او همچنین می‌گوید در راه عشق رنج می‌برد و خود را فدا می‌کند تا تمام لحظات زندگی من در مسیر عشق باشد.