قافیه به تنگ اومده

یعنی وقتی کسی درباره چیزی که اطلاعات و تخصص کافی درباره آن ندارد، شروع به صحبت کند، به زودی حرف های او به اصطلاح تَه می کشد و او چون دیگر حرفی برای گفتن ندارد، شروع به آسمان و ریسمان کردن و چرت و پرت گفتن می کند. در این حال این بیت شعر در مورد وی کاربرد پیدا می کند.

چون قافیه تنگ آید 

شاعر به جفنگ آید 

یعنی هنگامی که قافیه ای برای سرودن شعر پیدا نشود (کم بیاید )شاعر حرف بی ربط می زند . 

روشن سازی : ممکن است شاعر آنقدر مهارت نداشته باشد که بتواند قافیه ای  بجا برگزیند . بنابراین  پرت و پلا می گوید .