یحیی بن ادریس ال ادریس

[ویکی فقه] یحیی بن ادریس آل ادریس. یحیی بن ادریس بن عمر، یکی از شخصیت های آل ادریس می باشد؛ آلِ اِدْریس، سلسله ای شیعی مذهب، منسوب به ادریس بن عبدالله نواده حسن بن علی (علیه السلام) که از ۱۷۲ تا ۳۷۵ق/۷۸۹ تا ۹۸۵ در مغرب اقصی (مراکش و بخشی از الجزایر) حکومت داشتند.
یحیی بن ادریس بن عمر: (حکومت: ۲۹۲-۳۰۷ق/۹۰۵-۹۱۹). او یکی از بزرگ ترین و نیرومند ترین فرمانروایان آل ادریس، و مردی فقیه و حدیث دان بود که چندی با قدرت تمام حکومت کرد. با اینهمه، روزگار او آغاز ضعف دولت آل ادریس است، چه فاطمیان که به تدریج نیرو می یافتند، پس از استیلا بر اسکندریه به خطرناک ترین دشمن آل ادریس مبدل گشتند و در قلمرو آنان طمع بستند
ابن خلدون، عبدالرحمن، العبر، ج ۴، ص۳۱.
جنگ هایی که در میانه رخ داد مایه ضعف دولت مرکزی و مقدمه فروپاشی آن شد. در سال ۳۰۵ق/۹۱۷م عبیدالله فاطمی، امیر تاهِرْتْ موسوم به مصالة بن حبوس را بر ضد یحیی تحریک کرد و او بر فرمانروای ادریسی تاخت. یحیی شکست خورد و به فاس بازگشت و مقرر شد که مالی به نزد مصاله فرستد و به تابعیت عبیدالله گردن نهد و نیز مجبور شد که دیگر مناطق فرمانروایی خود را به موسی بن ابی العافیه امیر مکناسه و پسرعموی مصاله واگذارد (۳۰۷ق/۹۱۹م). از اشارات ابن خلدون
ابن خلدون، عبدالرحمن، العبر، ج ۴، ص۳۲.
۱. ↑ ابن خلدون، عبدالرحمن، العبر، ج ۴، ص۳۱.۲. ↑ ابن خلدون، عبدالرحمن، العبر، ج ۴، ص۳۲.۳. ↑ ابن عذاری مراکشی، البیان المغرب، ج ۱، ص۲۱۲.
...