گویشه. [ گ َ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) گودوش. گودوشه. گاودوش. گاودوشه. ( فرهنگ نظام ). بمعنی گویش است که ظرف و انای شیر و ماست باشد. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ).
( اسم ) ۱ - ظروف شیر و ماست و دوغ . ۲ - چوبی که بدان دوغ را جهت بر آوردن مسکه زنند شیرزنه .گودوش . گودوشه
