گلوبندگی. [ گ ُ / گ َ ب َ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) شکم خوارگی. شهوت طعام : ز ده گونه ریچال و ده گونه باگلوبندگی هر یکی را سزا.ابوشکور.رجوع به گلوبنده شود.
پرخوری، شکم پرستی: ز ده گونه ریچال و ده گونه وا / گلوبندگی هر یکی را سزا (ابوشکور: شاعران بی دیوان: ۲۸۳ ).
