کیفر کشیدن

لغت نامه دهخدا

کیفر کشیدن. [ ک َ / ک ِ ف َ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کیفر بردن. به جزای عمل خود رسیدن. مجازات یافتن. مکافات دیدن :
در فروبست آن زن و خر را کشید
شادمانه ، لاجرم کیفر کشید.
مولوی ( مثنوی ).
رجوع به کیفر بردن شود.
- کیفر از کسی کشیدن ؛ وی را به جزای عمل خود رساندن. مجازات کردن :
سپاس جهاندار بگذار ورنه
به کفران نعمت کشند از تو کیفر.
هندوشاه نخجوانی ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

کیفر بردن . به جزای عمل خود رسیدن . مجازات یافتن . مکافات دیدن .

پیشنهاد کاربران

بپرس