کورش اسدی (آبادان 16 مرداد 1343ش- تهران 2 تیر 1396ش)
داستان نویس، پژوهشگر ادبیات و ویراستار ایرانی. در سال 1359 به همراه خانواده اش به تهران مهاجرت کرد و تحصیلات متوسطه اش را در این شهر به پایان رساند. اسدی، با این که نوشتن داستان کوتاه را از دوران دبیرستان آغاز کرده بود، اما با پایان یافتن دوران خدمت سربازی و حضور در کارگاه های داستان نویسی هوشنگ_گلشیری، به صورت جدی به نوشتن پرداخت. نخستین داستان هایش در اواخر دهه ی 1360 در نشریات ادبی آن دوره (مثل آدینه و کارنامه) چاپ شد و در همین دوره، با نظر گلشیری به عنوان تحریریه ی مجله ی کارنامه انتخاب گردید. اولین مجموعه داستان او، در سال 1378 (با عنوان پوکه باز) توسط نشر آگاه انتشار یافت. علاوه بر چند عنوان مجموعه ی داستان و رمان، یک اثر پژوهشی- انتقادی نیز از اسدی با عنوان غلامحسین ساعدی منتشر شده است (که مشتمل بر نقد و بررسی آثار غلامحسین_ساعدی است).
اسدی در چهارمین دوره ی جایزه ی ادبی هوشنگ گلشیری (1383) با کتاب باغ ملی برنده ی مجموعه داستان کوتاه برگزیده شده است. بعد از مرگ او نیز در دوسالانه ی مهرگان ادب، دوره های هفدهم و هجدهم (سال های ۹۵–۱۳۹۴)، رمان کوچه ی ابرهای گمشده (از او) در کنار رمان این سگ می خواهد رکسانا را بخورد (قاسم کشکولی) به عنوان رمان برگزیده معرفی شدند. این رمان، از آثار راه یافته به مرحله ی نهایی هفتمین دوره ی جایزه ی ادبی «هفت اقلیم» (1396) نیز بوده است.
اسدی در سال های ابتدای دهه ی 1380 به عنوان ویراستار با نشر ثالث همکاری می کرد. چند سال بعد و از سال 1383، به دلایلی مدتی انتشار کتاب هایش به تعویق افتادو به تدریس داستان نویسی، نوشتن نقد ادبی و داوری مسابقات ادبی پرداخت. در مجلات "کارنامه" و "زنده رود" نقدهایی نوشت و داوری چند جایزه ی ادبی (چون "گلشیری"،"هفت اقلیم"، «چهل» و «اروند») را بر عهده داشت. در داستان های اسدی، به کارگیری عنصر ابهام به نفع پردازش کاراکترها، همین طور سر باز زدن از عرف های متعارف داستان گویی همانند اطلاع ر سانی، پیش برد قصه و چه گونگی پایان بندی، حاصل تلقی خاص روایتی است که از دو گرایش مذکور برخاسته است.
اسدی سوم تیر ۱۳۹۶ در منزل شخصی اش به زندگی خودخاتمه داد. تعدادی از آثار منتشرنشده ی او توسط همسرش، عاطفه چهارمحالیان (شاعر و منتقد ادبی)، در حال آماده سازی برای چاپ و نشر، و بعضی از کتاب هایش هم در حال ترجمه به زبان انگلیسی هستند.
کتابشناسی: پوکه باز (مجموعه داستان- آگه، 1378)؛ غلامحسین ساعدی (نقد و بررسی آثار ساعدی- قصه، 1380)؛ باغ ملی (مجموعه داستان- سالی، 1382)؛ افسون چشم خورشید (رستم و سهراب و رستم و اسفندیار: بازنویسی از شاهنامه فردوسی- ویدا، 1392)؛ گنبد کبود (مجموعه داستان- نیماژ، 1394)؛ کوچه ی ابرهای گمشده (رمان- نیماژ، 1395).
منابع:
روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولیزاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395 مصاحبه با خانم عاطفه چهارمحالیان https://b2n.ir/45834 https://b2n.ir/65662 https://b2n.ir/95994 https://b2n.ir/69278
داستان نویس، پژوهشگر ادبیات و ویراستار ایرانی. در سال 1359 به همراه خانواده اش به تهران مهاجرت کرد و تحصیلات متوسطه اش را در این شهر به پایان رساند. اسدی، با این که نوشتن داستان کوتاه را از دوران دبیرستان آغاز کرده بود، اما با پایان یافتن دوران خدمت سربازی و حضور در کارگاه های داستان نویسی هوشنگ_گلشیری، به صورت جدی به نوشتن پرداخت. نخستین داستان هایش در اواخر دهه ی 1360 در نشریات ادبی آن دوره (مثل آدینه و کارنامه) چاپ شد و در همین دوره، با نظر گلشیری به عنوان تحریریه ی مجله ی کارنامه انتخاب گردید. اولین مجموعه داستان او، در سال 1378 (با عنوان پوکه باز) توسط نشر آگاه انتشار یافت. علاوه بر چند عنوان مجموعه ی داستان و رمان، یک اثر پژوهشی- انتقادی نیز از اسدی با عنوان غلامحسین ساعدی منتشر شده است (که مشتمل بر نقد و بررسی آثار غلامحسین_ساعدی است).
اسدی در چهارمین دوره ی جایزه ی ادبی هوشنگ گلشیری (1383) با کتاب باغ ملی برنده ی مجموعه داستان کوتاه برگزیده شده است. بعد از مرگ او نیز در دوسالانه ی مهرگان ادب، دوره های هفدهم و هجدهم (سال های ۹۵–۱۳۹۴)، رمان کوچه ی ابرهای گمشده (از او) در کنار رمان این سگ می خواهد رکسانا را بخورد (قاسم کشکولی) به عنوان رمان برگزیده معرفی شدند. این رمان، از آثار راه یافته به مرحله ی نهایی هفتمین دوره ی جایزه ی ادبی «هفت اقلیم» (1396) نیز بوده است.
اسدی در سال های ابتدای دهه ی 1380 به عنوان ویراستار با نشر ثالث همکاری می کرد. چند سال بعد و از سال 1383، به دلایلی مدتی انتشار کتاب هایش به تعویق افتادو به تدریس داستان نویسی، نوشتن نقد ادبی و داوری مسابقات ادبی پرداخت. در مجلات "کارنامه" و "زنده رود" نقدهایی نوشت و داوری چند جایزه ی ادبی (چون "گلشیری"،"هفت اقلیم"، «چهل» و «اروند») را بر عهده داشت. در داستان های اسدی، به کارگیری عنصر ابهام به نفع پردازش کاراکترها، همین طور سر باز زدن از عرف های متعارف داستان گویی همانند اطلاع ر سانی، پیش برد قصه و چه گونگی پایان بندی، حاصل تلقی خاص روایتی است که از دو گرایش مذکور برخاسته است.
اسدی سوم تیر ۱۳۹۶ در منزل شخصی اش به زندگی خودخاتمه داد. تعدادی از آثار منتشرنشده ی او توسط همسرش، عاطفه چهارمحالیان (شاعر و منتقد ادبی)، در حال آماده سازی برای چاپ و نشر، و بعضی از کتاب هایش هم در حال ترجمه به زبان انگلیسی هستند.
کتابشناسی: پوکه باز (مجموعه داستان- آگه، 1378)؛ غلامحسین ساعدی (نقد و بررسی آثار ساعدی- قصه، 1380)؛ باغ ملی (مجموعه داستان- سالی، 1382)؛ افسون چشم خورشید (رستم و سهراب و رستم و اسفندیار: بازنویسی از شاهنامه فردوسی- ویدا، 1392)؛ گنبد کبود (مجموعه داستان- نیماژ، 1394)؛ کوچه ی ابرهای گمشده (رمان- نیماژ، 1395).
منابع:
روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولیزاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395 مصاحبه با خانم عاطفه چهارمحالیان https://b2n.ir/45834 https://b2n.ir/65662 https://b2n.ir/95994 https://b2n.ir/69278
wikijoo: کورش_اسدی