کله خشکی

لغت نامه دهخدا

کله خشکی. [ ک َل ْ ل َ / ل ِ خ ُ ] ( حامص مرکب ) خلی. دیوانه مزاجی. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کله خشک شود. || کله شقی. یکدندگی. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کله خشک شود. || تریاکی بودن. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کله خشک شود.

فرهنگ فارسی

۱ - خلی دیوانه مزاجی . ۲ - کله شقی یک دندگی . ۳ - تریاکی بودن .

پیشنهاد کاربران

بپرس