پیر فرشته

لغت نامه دهخدا

پیر فرشته. [ رِ ف ِ رِ ت َ ] ( اِخ ) خواجه ابوالوفاء خوارزمی. از کبار اولیا. مردی فرشته سرشت و خوش خلق و بعلوم ظاهریه و حقیقیه و علوم غریبه دانا و در علم ادوار و موسیقی بی نظیر روزگار خود. این رباعی حاکی از طبع شعر و شاعری اوست :
بد کردم و اعتذار بدتر ز گناه
زانرو که درو هست سه دعوی تباه
دعوی وجود و دعوی قوةو حول
لاحول ولاقوة الا باللّه.
مرقد وی در خوارزم است.
( مجالس النفائس ص 185 ).

فرهنگ فارسی

خواجه ابوالوفائ خوارزمی از کبار اولیائ

پیشنهاد کاربران

بپرس