پیتر آرنت. پیتر آرنت ( انگلیسی: Peter Arnett؛ زادهٔ ۱۳ نوامبر ۱۹۳۴ ) روزنامه نگار، گوینده اخبار، و خبرنگار آمریکایی است. وی در نیوزیلند به دنیا آمد. [ ۱] آرنت به خاطر پوشش خبری اش از جنگ ویتنام و جنگ خلیج فارس مشهور شد. او در سال ۱۹۶۶ جایزه پولیتزر را در ارائه گزارش جهانی برای فعالیت هایش در ویتنام از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۵ دریافت کرد، وی بیشتر خبرنگار آسوشیتد پرس بود.
آرنت همچنین برای مجله نشنال جئوگرافیک، و بعدها برای شبکه های تلویزیونی مختلف، به ویژه نزدیک به دو دهه در سی. ان. ان کار کرد. آرنت خاطرات خود را با عنوان زنده از میدان نبرد: از ویتنام تا بغداد، ۳۵ سال در مناطق جنگی جهان ( ۱۹۹۴ ) منتشر کرد. در مارس ۱۹۹۷، آرنت با اسامه بن لادن، رهبر القاعده مصاحبه کرد. [ ۲] یک مدرسه روزنامه نگاری در مؤسسه فناوری جنوبی در نیوزیلند به نام آرنت نامگذاری شده است. [ ۳]
آرنت در سال ۱۹۳۴ در ریورتون، در منطقه جنوب نیوزیلند متولد شد. اولین کار او به عنوان روزنامه نگار با ساوت لند تایمز بود. [ ۴]
آرنت در سال های اولیه که روزنامه نگاری را آغاز کرد در جنوب شرق آسیا، عمدتاً در بانکوک کار می کرد. در سال ۱۹۶۰ او شروع به انتشار یک روزنامه کوچک انگلیسی زبان در لائوس کرد. [ ۵] سرانجام پس از شکست فرانسوی ها در دین بین فو که توسط کمونیست های ویتنام شمالی صورت گرفت و آن را رها کرده بودند، به ویتنام راه پیدا کرد.
در سال هایی که ایالات متحده شروع به درگیر شدن در درگیری های داخلی و تز چمله جنگ ویتنام شد، آرنت به عنوان خبرنگار آسوشیتدپرس، مستقر در سایگون در جنوب گردید. در ۷ ژوئیه ۱۹۶۳، در جریانی که به درگیری دو هفت روزه معروف شد، در یک درگیری فیزیکی گسترده بین گروهی از روزنامه نگاران غربی و پلیس مخفی ویتنام جنوبی مجروح شد. خبرنگاران سعی داشتند اعتراضات بوداییان علیه دولت ویتنام جنوبی را پوشش دهند. مقاله های او، مانند «ستون مرگ تدارکات ۲۱» دربارهٔ رویدادی در عملیات استارلایت در اوت ۱۹۶۵، خشم دولت آمریکا را برانگیخت، زیرا تعداد نیروها را در منطقه افزایش می داد. [ ۵]
آرنت در نوامبر ۱۹۶۷ در ده ها مأموریت، از جمله نبرد تپه ۸۷۵، سربازان را همراهی کرد. یک یگان آمریکایی برای نجات واحد دیگری که در قلمرو متخاصم سرگردان شده بود، اعزام شد و امدادگران در جریان عملیات تقریباً کشته شدند. در سپتامبر ۱۹۷۲، آرنت به گروهی از فعالان صلح ایالات متحده، از جمله ویلیام اسلون کافین و دیوید دلینگر، در سفری به هانوی، ویتنام شمالی، پیوست تا سه اسیر جنگی آمریکایی را برای بازگشت به ایالات متحده بپذیرد. [ ۶] ۲۷۴–۸.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرنت همچنین برای مجله نشنال جئوگرافیک، و بعدها برای شبکه های تلویزیونی مختلف، به ویژه نزدیک به دو دهه در سی. ان. ان کار کرد. آرنت خاطرات خود را با عنوان زنده از میدان نبرد: از ویتنام تا بغداد، ۳۵ سال در مناطق جنگی جهان ( ۱۹۹۴ ) منتشر کرد. در مارس ۱۹۹۷، آرنت با اسامه بن لادن، رهبر القاعده مصاحبه کرد. [ ۲] یک مدرسه روزنامه نگاری در مؤسسه فناوری جنوبی در نیوزیلند به نام آرنت نامگذاری شده است. [ ۳]
آرنت در سال ۱۹۳۴ در ریورتون، در منطقه جنوب نیوزیلند متولد شد. اولین کار او به عنوان روزنامه نگار با ساوت لند تایمز بود. [ ۴]
آرنت در سال های اولیه که روزنامه نگاری را آغاز کرد در جنوب شرق آسیا، عمدتاً در بانکوک کار می کرد. در سال ۱۹۶۰ او شروع به انتشار یک روزنامه کوچک انگلیسی زبان در لائوس کرد. [ ۵] سرانجام پس از شکست فرانسوی ها در دین بین فو که توسط کمونیست های ویتنام شمالی صورت گرفت و آن را رها کرده بودند، به ویتنام راه پیدا کرد.
در سال هایی که ایالات متحده شروع به درگیر شدن در درگیری های داخلی و تز چمله جنگ ویتنام شد، آرنت به عنوان خبرنگار آسوشیتدپرس، مستقر در سایگون در جنوب گردید. در ۷ ژوئیه ۱۹۶۳، در جریانی که به درگیری دو هفت روزه معروف شد، در یک درگیری فیزیکی گسترده بین گروهی از روزنامه نگاران غربی و پلیس مخفی ویتنام جنوبی مجروح شد. خبرنگاران سعی داشتند اعتراضات بوداییان علیه دولت ویتنام جنوبی را پوشش دهند. مقاله های او، مانند «ستون مرگ تدارکات ۲۱» دربارهٔ رویدادی در عملیات استارلایت در اوت ۱۹۶۵، خشم دولت آمریکا را برانگیخت، زیرا تعداد نیروها را در منطقه افزایش می داد. [ ۵]
آرنت در نوامبر ۱۹۶۷ در ده ها مأموریت، از جمله نبرد تپه ۸۷۵، سربازان را همراهی کرد. یک یگان آمریکایی برای نجات واحد دیگری که در قلمرو متخاصم سرگردان شده بود، اعزام شد و امدادگران در جریان عملیات تقریباً کشته شدند. در سپتامبر ۱۹۷۲، آرنت به گروهی از فعالان صلح ایالات متحده، از جمله ویلیام اسلون کافین و دیوید دلینگر، در سفری به هانوی، ویتنام شمالی، پیوست تا سه اسیر جنگی آمریکایی را برای بازگشت به ایالات متحده بپذیرد. [ ۶] ۲۷۴–۸.
wiki: پیتر آرنت