وضعیت اجتماعی عصر جاهلی

[ویکی فقه] وضعیت اجتماعی عصر جاهلی، حاکی از زیستن قبیله ای، داشتن مرام سخاوت، شجاعت و دائما در جنگ بودن باهم می باشد.
منظور از نام گذاری عصر جاهلیت که غالباً به روزگار جهل و وحشی گری اطلاق می شود، به این علت بود که در سرزمین عربستان هیچ قانون اجتماعی و یا پیغمبری که وحی به آنان برساند وجود نداشت.تاریخ عرب بدوی غالباً گزارش جنگ های آنان می باشد که نزد عربان به ایام العرب معروف است که به علت اختلاف درباره چهارپایان و چراگاه ها میان قبایل رخ می داد و برای غارت گری و پهلوانی سران قبایل فرصت مناسبی بود.
مهم ترین رکن عصر جاهلیت
نظام قبیله مهم ترین رکن زندگی اجتماعی عصر جاهلیت بود که خود جامعه قبیله ای به سه طبقه اجتماعی تقسیم می شد، طبقۀ اصیل که شامل همۀ فرزندان اصلی قبیله بودند، طبقۀ موالی که از طریق پیمان یا همسایگی به قبیله می پیوستند و طبقه بندگان و بردگان که برخی سفیدپوست و برخی سیاه پوست بودند و اغلب آنها از بازارها خریداری می شدند، در عصر جاهلی بردگان از هرگونه امتیازی محروم بودند.
وضعیت معیشتی مردم عرب
مردم به دو گروه توانگر و تهیدست تقسیم می شدند که گروه توانگران به کار تجارت و زراعت مشغول بودند و قریش یکی از این قبایل ثروتمند به شمار می رفت که در میان سایر قبایل به نژاد خویش و مقام و مرتبۀ بلندی که داشتند فخر و مباهات می کردند، اما عامه مردم عرب نیازمند و فقیر بودند که عیاران، جزئی از این مردم بشمار می رفتند و از طریق ماجراجویی و حمله و هجوم در پی رسیدن به ثروت بودند.
خصوصیات اعراب
...